Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Bugün de yine akşam oldu ufkun son kızıllığında,
Bir buruk hüzün kapladı içimi günün sonunda,
Tükendi bitti heveslerim akşamın alaca karanlığında,
Bu akşamda yine yalnız kaldım sensizliğin yokluğunda

Gece karanlığını simsiyah saçların, kaşlarından almış,

Güller gülü sevda olmuş,
Sevda sevda cana dolmuş,
Bu yol acep nasıl yolmuş,
Hasretin sineme dolmuş.

Sevda sevda kokar güller,

Efsane midir? Yaşar bilmez,
Orda bir şehir var görülmez,
Sur ile çevirmişler girilmez,
Sanki konmuş yasaklar delinmez.

Bir zamanlar dünyada birdi,

Leyla Leyla öldü diyorlar,
Gülüm! Değil ki bedende tende,
Hal bu ki yaşıyor senle sende,
Divane Mecnun çölde çöl bende.

Ey yar! Dağlar yüreğim dağladı,
Yüce dağlar yollarım bağladı,
Şeyda bülbüller sökün etti,
Viran bağlarda güller ağladı.

Canlar var can, can içinde Can yok,
Boşalmış köşkler, gül-i Sultan yok.

Dağlar dize gelir,
Durup, geze gelir,
Ağlar öze gelir,
Yürür bize gelir.

Sular coşar gelir,

Yollar almış yolcusunu can-ı canana gider,
Can-ı canan yolunda gonca güller biter,
Al gonca güllerde şeyda bülbüller öter,
Ne gam olur. Ne hüzün bu yolda. Ne de keder.
Öz can gonca güle bu gidişle hasret gider.

Hücre hücre handadır,
Nefes nefes candadır,
Aradığın bre oğul!
Damarındaki kandadır.

Bilal ÖZCAN

Yar salına, yer salına,
Bülbül konmuş yar dalına,
Kurban olam yar halına,
Al yanakta yar alına,

Pir başına, pir başına,