Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Müpteladır gönül canana müptela,
Beden yük, yük başa beladır, bela.

Gül ağlar, bülbül ağlar,
Bir sevdalı gelin ağlar,
Kamu yasta kalan ağlar,
Bre oğul koç yiğitler ağlamaz.

Saz ağlar, söz ağlar,

Biz bu alemde yeniyiz,
Ne divane, ne deliyiz,
Sanma ki gardaş veliyiz,
Derbeder Hakkın kuluyuz.

Erbab-ı dosta vurgunuz,

Beyaz! ..
Saflığının,
Temizliğinin,
Güzelliğinin simgesi olsun.
Kırmızı! ..
Sevdamızın simgesi olsun.

Seni gören deniz coşar,
Dalgalanır sana koşar,
Martılar çığlık çığlık,
Dalgalar kanat çırpar.

Sahiller senle süslenir,

Gül varken meyledilmez sümbüle,
Güzel varken rağbet olmaz çirkine,
İrfan meclisinde iltifat edilmez cahile,
Şayanı hürmet olmaz ermeyince kemale.

Etmezsen iştiyak-ı muhabbeti amelle,

Dertlerine arar isen dermen,
Ol yarene çalmak için merhem,
Gel istersen al dirhem dirhem,
Sana dertlerin derman dediler.

Divane dolanıp durma harda,

Ol sineme saplandı, mah-ı şemsinden elif elif oku,
Durma ey canan! Olmasın bana rakib, Elif Elif oku.

Kolay mı sanıyorsun hayatta kalmak?
Heyecansız, ruhsuz yaşamak.
Vahşet gibi o da ölüme denk,
Ne acıdır ki yaşarken ölmek.

Kimileri yaşıyor zannediyor kendini,

Can evindeki canı,
Damardaki al kanı,
Ol Leblerdeki alı,
Almak için yeminler ettim

Hicran dolu geceye,