Hükümsüzdür karanlık benim için
Bir damlacık alev
Bebek kadar masum şimdi
Bilmeden manasını yokluğunun
Titrer dudakları mumun
Emer memesini katran gecenin...
gülleri açılır gönül bahçemin
suya hasret ikliminde ruhumun
adeti veçhile beni ben bilirler
seni sen...
bu hazanda sana soyunur mevsim
aşk ile içimin hüzünlerinden
Hep aynı güneşe doğduk
Güneş mi bilirdik toyduk
Masum değildi yedi renk
Kimine karası bulaştı
Kimine sarısı geldi denk
Tabi ki en kolayıydı olanlara
kendimden de geçtim
senden de bu gece...
soğuktu ve üşüdüm
anladım
yalnızlık bana mahsusdu
bu ikilemde...
Hala adıma titrer mi yüreğin?
Bir kez daha görmek için beni arzulanır mı?
Son deminde uykulara dalmadan gözlerin...
Hadi o zaman örtün eski zaman tülünü hemen gel
Ya da düşür omuzlarından çaresizliği anasını satayım
Takın saçlarına gülünü sadece, işte tam da böyle gel...
Doyulmaz bir mevsimdi
Aklımı fikrime çalan
Her mevsimde düşüm tadı...
Tarifsiz bir ruhi figandı
Beni cismimden ayıran
Kalpten sana göçün hazzı...
Ben denizin
Kokusunu sevdim
Dudağımdaki tuzunu
Sahipsizliğini sevdim...
Uçsuz bucaksız
Yapayalnızlığına
Katsan da bana
Huyundan suyundan
Hoşlansam da çoğu
Sarılışından
Beni kendine benzetme
Ben bana benzerim en çok
Fikrimde sen; deniz
Bir ucu bende
Dalgalar mutedil
Çarpar yüreğimle
Aşinayım bu gelgitlere
Fakat burada bitmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!