Bedri Kenan Karaal Şiirleri - Şair Bedri ...

Gönüllerde aradım taradım,
Garip yüreğim hep şanssızmış,
Bir orada bir burada aradım,
Anladım yüreğim hep aşksızmış...

Gördüm dünümü bugün seninle,

Dermansız bu yara, dermanım yoktur,
Vurdukça yüreğe, yar seni inler,
İnlemem de artık, duyanım yoktur,
Sen söyle yüreğim, yar seni dinler…

Harcadım ömrümü, boşa yollarda,

Vuslat ektim yerden, hasret bitince,
Sırat gibi yar’dan, beni itince,
Sıcacık bahardan, çekip gidince.
Yar senin ardından, yağdı bu karlar…

Garip bülbül idim, sözüm bilmedi,

Yüreğimde başlar çile,
Bülbül oldum, geldi dile,
Elimdeki kalem ile,
Yazam dedim, yazamadım…

Aşık mısın, bu az dedi,

Kuş gibi cilveli, kuş gibi nazlı,
Yüreğin o ürkek, akışta gizli,
Pınarda su içen, ceylansın nazlı,
Yüreğin o ürkek, bakışta gizli…

Felek feryadını, yoluna serer,

Acıyı Çarşaf Gibi

Sadece bir kaç yıldız, ay doğmuştu geceden,
Sen uyurken yüzüne, bakıp gitmek istedim,
Sonra sessiz sedasız, çıkarak pencereden,
Karanlık gökyüzüne, akıp gitmek istedim.

Daha iyi bir dünya, sen heceden yarattın
Gün doğmadan güneşi, sen geceden arattın
Ben aç diye haykırdım, sen inceden kararttın

Şimdi aç gözlerini, gör kimi yeniyorum
Oyun bitmedi daha, hoşça kal demiyorum.

Yerin kulağı var derler, onların yok deme sakın,
Vallahi de billahi de, fısıldasan duyuyorlar,
Soğuk, dilsiz, taş yığını, bana senden daha yakın,
Benle kalktığına göre, benle yatmış bu duvarlar.

Yine senli bir akşamdı, seviyorum onu dedim,

Nasıl da geçti vakit, gün batacak birazdan,
O çekip gidecek ben, karaya vuracağım,
Yar sıcak yatağına, uzanacak birazdan,
Ben yine duvarlara, hizaya duracağım.

Unutur bak bu kafa, doldurunca şişeyi,

Bahar ile birlikte, gece kısalır derler,
Bilim ile benim ters, düştüğüm yer burası,
Ne ile çalışıyor, duvardaki saatler,
Aklımın almadığı, şaştığım yer burası.

Kutu gibi gerçekten, ama pembe panjursuz,