Bedri Kenan Karaal Şiirleri - Şair Bedri ...

Yine gitti güneş, daldı geceye,
Mezar oldu gece, mezar niceye,
Bu yürek yangını, sığmaz heceye,
Söylen nazlı yare, pınarım o’dur…

Tanımıştır, akan suyun arkını,

Ne gelen memnun ne de giden,
bu iki duraklı seferden,
bir binişli, bir inişli istemeden…
Kar yağardı saçlarıma sıcak yaz aylarında bile,
buram buram terlerken, ince ince…
Ayak izlerim bile kalmazdı,

Daha dün izledik, biz aynı filmi,
Yeniden geriye, sardıracaklar,
Aynı ırktan gelen, bir aradaki,
Kardeşi kardeşe kırdıracaklar…

Ne yollar deniyor, ne dağlar aşıp,

Nere gider bu yol, tozlu mu tozlu,
Havaya savrulan, tozum kalmamış,
Ya ben hata yaptım, ya biri sildi,
Ardıma baktım da, izim kalmamış,

Kim yıktı dünyamı, böyle kim kurdu,

Bir iz arıyorum senden...
Boynum bükük yine sürekli aşağı doğru,
Daha kapının önünde işte ilk izin,
37 numara ve inan hala ileri doğru...
Adım adım yürüyorum geçtiğin yollardan,
Her gördüğüm izde bir umut, bir heyecan...

Sensizlikle sabahladım bilemezsin kaç gece,
senin haberin olmadan...

Seni sensizlikle paylaştım,
loş odalarda, bir o kadar kör, bir o kadar sağır duvarların arasında...

Alacakaranlık her yanım işte, siyahında kaybolduğum.
Ne ellerimle dokunabiliyorum sana,
Ne de gözlerimle görebiliyorum geleceğimi…
Bil ki hasretin cezaevi olmuş, zaman ise gardiyanım…
Siyah mıdır bu dünya, siyah mıdır gelecek hep böyle?
Yok mu başka bir rengi bu aşkın, bu sevginin?

Dün geceki yolu, şaşırdım bugün,
Maziye bir kapak, açtım yeniden,
Hiçbirisi dünüm, değildi ama,
Geçmişi masaya, saçtım yeniden...

O fırtına ise taşkını idim,

Bir gün sana,
hoşça kal diyeceğimi biliyordum.

Hayat son anda akrep yapar insanı,
son darbeyi kendine vurdurur,
sen gibi...

Gözlerimi kapattım,
Kulağıma fısılda,
Duymasın başka kimse,
Sen ve gölgen yanında…
Kanatlanmış gitmiş umutlar,
Yok etmiş güzel yarınları,