Ahım şahım bir hayatı yok. Geçiyordum, uğradım sadece. Elim kalem tutarken de bir şeyler karalayayım dedim...
Gelir bahar bana ne,
Çiçek açar bana ne,
Kuşlar öter bana ne,
Benim gönlüm hep kış yar,
Benim gönlüm hep kış...
Ne tende, ne elde, yürekte acı,
Kovsan da gitmiyor, başının tacı,
Arama boşuna, bende ilacı,
Tadıma bal derler, bahara hasret…
Tüterim bağlarda, dolanırım ben,
Akıtma boşuna, gözün yaşını,
Bütün dertlerinin, ini paradır,
Günde beş kere de, eğse başını,
Lakin birçoğunun, dini paradır…
Odur her konağın, ağası beyi,
Yolum uzun karlı, dağlarla dolu,
Yolum uzun, gönül dostunun yolu,
Belli olmaz işte, sağı ve solu,
Ben giderim dostlar, sizler sağolun...
Sevmem ki hiç, kavga döğüş nizayı,
Ağlamaz mı gayrı, düşünce yaprak,
Geldi hazan vakti, ağaç mı atan,
Arş-ı aladadır o, sanma ki toprak,
Bir adı Mehmet’tir, bir adı Vatan,
Okumadı ki zaten, kalsın kuraya,
Bir kadın sevmiştim...
Yay kaşlar altında zeytin gibi bakan,
kara gözlerinde aydınlığı gördüğüm...
Ve kaybolduğum...
Kokladım gülünü, ruha dolmakta,
İşte yeşerenler, bir bir solmakta,
Acımadan birde daldan yolmakta,
Ölüm bedenime sızmadan tez gel...
Değermiş aşk için dost ölmeye değer,
Aşk için ölenler, ne haklıymış meğer,
Geçerken sende bir dua okursan eğer,
Rahat yatarım inan, toprağımın bağrında...
Dersen sende can toplayıp dersen,
Başak verir tam sinemde,
Dertler, kuzular kuzular,
Adın söyler, inim inim,
Yürek, sızılar sızılar…
Acı demek, ne kelime,
Ay doğar pencereme her gece,
Sensizliğin siyahında boğulduğu,
Esmer gecelerimi aydınlatan...
Ay doğar pencereme her gece,
Usul usul süzülerek gözlerimden,
Kimi şiirinde, insan yüreğini yanlışlıkla düşürdüğünü, şairin o kayıp yüreği bulup şiir ile geri iade ettiği hissine kapılıyor insan, yitirilmiş yüreği buluyorsunuz yada yitirdiğinizi sandığınız yüreğin yerinde olduğunu farkediyorsunuz. Şiirleri okurken kimi zaman başka bir evrenin içinde buluyorsun ...