Aylardan Temmuz idi,
sıcak bir gün...
Güneş bonkördü sıcaklığından taviz vermeyecek kadar,
yüreğim ise daha da...
Gözlerini gördüğümde,
karanlık zindanında ışığı görmüş,
Sigaramı çektiğimde ucunda yanan ateşsin,
dumanındasın yükselirken,
ciğerime çektiğimde öksürürken...
Gözlerimin bakıpta görmediği her noktada,
bazen yanıbaşımda, bazen de ufuklarda...
Nereye gitsen gelir sanmıştım,
Nerede olsan bilir sanmıştım,
Sensiz kalırsa ölür sanmıştım,
Giderken ben onu sende bıraktım.
Atsa da bilmem, dursa da bilmem,
Ben seni görmedim de sevdim be sevgili...
Ben senin yüreğini sevdim...
Bal akan dudaklarının kaynağı yüreğin değil miydi senin...
Sevgi dolu sözcüklerin yüreğinden çıkmadı mı?
Serin bahar sabahlarında şakıyan bülbüllerin sesleri gibi mırıldanmadın mı bana?
Hayaller karıştı, senin sözünden,
Kor alev yürek, bir bakışa söndü,
İklimler değişti, tenin yüzünden,
Bahar dedim bak, kara kışa döndü…
Sende bir yerlerde, ara bul onu,
Bir dalganın sesi,
Ne çok şey anlatır aslında insana,
Ne arar neden çırpınır sürekli acaba?
Bir bilsen duymasını!
Böyle beklemedin hiç
o ise böyle gelecek
sen çaktırmadan ağlayacaksın
O, ilk çığlık attığında.
Ümidi göreceksin gözlerinde
Bir kadın sevmiştim,
beni benden alan…
Kendimi kaybettiğim,
ve kendimi bulduğum...
Bir kadın sevmiştim,
Neden yaşadığımı bilmeden yaşarken,
Yaşar yine bu beden,
Yaşarım sen gidende,
Sulanmasın gözlerin,
Bir yarın yine bende...
Kalır damarım kansız,
Derdi ve tasayı, hep ondan bilir,
Bu beden, güneşe dargındır artık,
Her ölüm, doğumun, ardından gelir,
Bu beden, güneşe, dargındır artık…
Alışkın, bedenim, onun huyuna,
-
Nevim Karahan
Tüm YorumlarKimi şiirinde, insan yüreğini yanlışlıkla düşürdüğünü, şairin o kayıp yüreği bulup şiir ile geri iade ettiği hissine kapılıyor insan, yitirilmiş yüreği buluyorsunuz yada yitirdiğinizi sandığınız yüreğin yerinde olduğunu farkediyorsunuz. Şiirleri okurken kimi zaman başka bir evrenin içinde buluyorsun ...