Konmaz böylesine, arı da olsa,
Yalanı bal bilmiş, uzak dur benden…
Çıkmaz kovuğundan, ayı da olsa,
Yalanı dil bilmiş, uzak dur benden…
Giderim sanırsın, yeşil bir bağa,
Baktı baktı, zikr etmedi adını,
Selam attım gitti, sel dilde kaldı,
Hiçbir fani bilmez olmuş tadını,
Sirke sattım bitti, bal elde kaldı…
Adı nedir diye, soran olmadı,
Kalem yazar, ben yürekten yanardım,
Her satırda, her hecede kanardım,
Birde okur iken, ağlar sanardım,
Zor sevgisiz kalbin, gözünden düşmek…
Bu kalem kolayca, yazar mı sandın,
İki cihan nefes alan,
Her canlı bil, Ali ağlar,
Kerbela’da yere varan,
Her damla bil, Ali ağlar…
Vazgeçmem ben davasından,
Bir kere gördü ya, silmiyor onu,
Gözüm onu söküp, söküp seçiyor,
Benden başka kimse, görmüyor onu,
Gözyaşımı döküp, döküp geçiyor...
Huyunu suyunu, bilsem ne fayda,
Mahmurluğu vurur yüzüme,
Üzerinde uzun geceliğin sonbahar,
Yitip giden senelerden ise,
Ellerinde bir tutam kül…
Yazı görmeden düştü kar,
Ecel döşeğinde, rahat yatarsın,
Son nefesten gayrı, bir şeyler bırak…
Sırat köprüsünden, adım atarsın,
Son nefesten gayrı, bir şeyler bırak…
Beyaz bir kefenle, beş altı tahta,
İster pulla, ister alla,
Öte yana, başka yol yok…
Gideceksin, tahta salla,
Öte yana, başka yol yok…
Yavaş gider, derler ani,
Esti bahar yeli, sürdü ya beni,
Gurbet ne yandadır, sıla ne yanda,
Geldi de dost eli, vurdu ya beni,
Amca ne yandadır, hala ne yanda?
Kalamam ben böyle, aklımda berbat,
Ne rüzgar ne yağmurda,
Dağlarda yordum seni,
Belki duymuştur diye,
Bir güle sordum seni.
Ne ferhat ne mecnun'da,
-
Nevim Karahan
Tüm YorumlarKimi şiirinde, insan yüreğini yanlışlıkla düşürdüğünü, şairin o kayıp yüreği bulup şiir ile geri iade ettiği hissine kapılıyor insan, yitirilmiş yüreği buluyorsunuz yada yitirdiğinizi sandığınız yüreğin yerinde olduğunu farkediyorsunuz. Şiirleri okurken kimi zaman başka bir evrenin içinde buluyorsun ...