Bedrettin Keleştimur Şiirleri - Şair Bed ...

Edep ve haya ile Osman’ı an
Sıddıklar köşkünde Ebubekir can
İlim ve Hikmetsiz geçen ömre yan
Dilleri cihanı sarmış görürsün...

Sevr mağarasında yar ile yaren

Salih rüya,
Sadıkların yolu!
Kıssaların en güzeli,
Yusuf’un rüyası!

İbrahim’in adağı

Ben fakir,
Ben hakir,
Ben kimsesiz,
Bütün çığlıkların yurduyum! ..

Gökteki yıldızlar Sahabe yolu
Yoldaki ışıklar Kuran’dan kelam...
Nur halkası onlar, Resul(as) okulu
Dert tebessümde, çileye selam! ..

Sahabe, asrın nöbetinde ‘deli’

Bu meydan er meydanıdır, güreş bilen gelsin
Canlara ser meydanıdır, divan duran gelsin
Galibi yok bu davanın, hep hicran yüklüdür;
Civanlara ter meydanıdır, Alperen gelsin! ..

“İnsan, insanın kurdudur” denildi
Öfke, şeytanın yurdudur denildi
Nefsine hakim, öfkesini yenen;
Zafer kazanmış ordudur denildi! ..

Yükselmek, ne dalsız ne budaksız olur
Yükselmek, ne kolsuz ne kanatsız olur
Ümitler fışkırır dalgalar kadar sert
Yükselmek, ne alsız ne yüreksiz olur

Sen Anadolu’ya türbe
Arzın üzerinde seccade
Bir hurma çubuğu gibi
Kıvrılmış, başında duruyor, hilal…

Çanakkale,

Nice insanlar gördük, kahpe libaslar altında
Değişen yüzler gördük, müfsit nazarlar altında
Asrın çizdiği karakter mi bunca handikap
Medeniyet gördük, yırtıcı pençeler altında…

İnsan, “alemde bir sırdır” sırrı döküldü
Haya ve iffet kalkınca, adem döküldü
Yerine bir garip yaratık çıktı da,
Yandı, yıkıldı cemiyet; tel tel döküldü! ..