Bak!
Sonbahar...
Ölmek için değil,
Yaşamak için.
Yeniden, yeni zamanlara
Daha güçlü uyanmak için,
Önce kuşlar
Sonra sincaplar terk etti,
Yeşil ormanları.
Bu yalnızlığa dayanamadı ağaçlar,
Yerlerini plastik boyalı binalar aldı.
Ben en karmaşık problemleri bile çözebilecek,
Bir deveyim.
Buradan yürüyerek Ay’a gidebilirim.
Senin için Viyana’yı , Roma’yı fetih edip,
İspanya’ya yürüyebilirim.
Nasıl olsa öğreneceksin ,
Gökyüzünün en güzel olduğu anları.
Göreceksin taşların içinden açacak çiçekler,
Ve sen soğukla ısınacaksın.
Bir akşamüstü yağmur göğü ıslarken ,
Yeryüzünde bereket,
Gökte rahmet.
İnananlar inanmayanlardan mülkte ayrıldı, ayrılacak.
Allah,
Yok ondan başka tapacak.
Din gününde o ,ondan ayrılacak,
Bir gecede hür oldu köleler.
Ve bir sabah büyüyüp
Ellerinde bavul yola koyuldu çocuklar.
Öğlen çiçek açıp
Akşamına meyveye durdu ağaçlar.
Binbir hesapla
Hani sen gittin ya
Bahara yakın.
Düşman orduları saldırdı yurduma akın akın.
Erikler çiçekteydi kopardılar.
Kelebekler kozadaydı yaktılar.
Ses etmedim.
Rüzgarı çağırıyor göller,
Balıklar kayık misali gölgelerde.
Gökyüzünde balıkçıların ışıkları var,
Altında, sürülerce kuş dalgalanıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!