Adını sen koy bu aşkın.
Her sabah uyandığımda ilk düşündüğüm, her gece gözlerimi kapattığımda rüyalarıma giren sensin.
Bu duyguyu tarif etmek zor; belki de kelimeler yetmez.
Ama sen bil, bu aşkın adını sen koy.
Seninle birlikte her şey daha anlamlı, daha güzel.
Belki bir kelimeye sığmaz bu sevgi, ama seninle her anı dolu dolu yaşamak, bana yetiyor.
Düşüncelerimın enkuytu noktasında
dolaşan gölgeni hapsettim
yürek boşluğuma ,ölüme kadar
sürdüm . ben adını heran
kalbime mühürledim...damarımda
dolaşan kanıma eş yaptım ...
İnsan olan, bu acıyı nasil unutabilir?
Nasıl olur da "Hadi, bu da geçmişte kaldı," diyebilir?
Belki sen yüregini rahatlatmak için affedersin. Belki unutmaya çalışırsın.
Ama ben... Hayır!
Ben affetmem. Affedemem. Çunku affetmek, adaleti unutmak demektir.
Çünkü affetmek, zalime "Yaptigin yanına kâr kaldı," demektir.
Seni hiç bi zaman affetmeyeceğim !
Gelme artık,git !
Sakin İnkâr etme öğrendim yaptığın
hataları bir günah işledin,
sonsuza kadar
kaybettin beni!
Güneş batmadan önce, buluşalım biz,
Akşam olmadan gel, seninle biriz.
Gölgen düşsün üstüme, serin bir yaz,
Düşler gerçek olur, sevgimiz biraz.
Gözlerinle bak bana, ışığım olsun,
Aldana aldana öğrendim, hayatın bazen ne kadar acımasız olduğunu. İnsanların maskeleri altında gizledikleri gerçekleri, kırılan güvenleri ve yıkılan hayalleri gördüm.
Her gülen yüzün ardında bir hikaye, her mutlu anın altında bir acı varmış meğerse.
Aldana aldana öğrendim, insanların sözlerinin değil, davranışlarının gerçeği yansıttığını.
Sözler havada uçuşurken, eylemler yüreklerde iz bırakır.
Söz vermek kolaydır, ama o sözleri tutmak zordur.
Hiç bir düşüş yakmadı bu kadar canımı..
Hiç bir söz acıtmadı bu kadar içimi..
Nefes alıyorum diye
yaşıyor mu sanıyorsun?
Yanılıyorsun!
açılar içinde yıkılıyorum..
Anlatamadığım karmaşık duygular
içerisindeyim,
içimdekilerini bi dökebilsem,
rahatlarım belki!
Nasıl geçti bunca yil mesela?
Eskittiklerimi düşünüyorum da
Karanlıkta kaybolmuş gibiyim.
Gözlerimi kapattığımda bile,
karanlık benden kaçmıyor, içimi sarıyor.
Her adımda bir boşluk,
her nefeste bir çaresizlik.
Belki de hayat bu, belki de hayat,
Dinle bak sevgilim gönlümüzde ayrı bir yeri olan eserimiz yankılanıyor kulaklarımızda ve bir kasırganın ortasında başladı bizim sevdamiz. Soğuk bir duvarın dibine sığınan bir çocuk gibi üşüyen ellerimi sana teslim ettim nerden bilirdim sana dokunurken yanıp küle dönüceğimi, nerden bilirdim elini tuttuğumda içime ateş düşeceğine. Nedir bendeki bu derin duygu? O güzel gözlerine baktığımda kalbimin atışı değişiyor sanki durgun bir denizin kabarması gibi coşkulu ve hırçın. Dedim ya sevdiğim kasırgayla savrulan bir uçurum boşluğuydu yüreyim ve seni bir mücize gibi sol yanıma düşürdü...biran olsun ayrılmak istemiyorum yanından, kokunu nefesini içimde hissediyorum nedir bendeki bu duygu bilmiyorum bazen ayrılma korkusu geliyor aklıma çıldırıyorum kahroluyorum birden hüzün doluyor içim sensizlik korkusu beni benden alıyor korkuyorum sensiz gelecekten ,sana hakettiğin mutluluğu verememekten korkuyorum düşünüyorumda beraber kurduğumuz hayalleri ya yaşayamazsak düşündükçe çildiracak gibi oluyorum içimdeki korkularım ürkütüyor beni , bu nasıl bir duygudur bilmiyorum ,kasırgada doğan Aşkin güçü....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!