Şiir/Yazar:@BanuDGN
O kadar kaybolmuşum ki
kendime varmak için senli hayaller
yakıyorum gözbebeklerimde,
belki bir işik olur diyerek kara boşluğu
Dürüst olabilirdin,
Yanımda durup yüzüme bakabilirdin.
Yalanlarla dolu dünyamı,
Gözlerime bakarak yıkıp gidebilirdin.
Kalbimin derinliklerine inebilirdin.
Gözyaşlarımı silip,
Kabus nedir bilir misin?
Asla gerçekleşmeyecek
olan bi rüyadır...
Önceleri bu kadar acıtmazdı
senli rüyalarım aksine; her yeni
Gün’e tebessümle başlardım..
Bir baba sesi duymadan büyüdüm,
Gökyüzü vardı, ama yıldızsızdı.
Sevilmeye değer miyim, bilemedim,
İçimde bir boşluk, adı fırtınalı bir yalnızlıktı.
Küçük ellerim uzandı boşluğa,
Senden çok uzakta hüznü
yudumluyorum çiğerlerime,
Yine susmayı seçip bir mülteci gibi
dolaşıyorum esen rüzgarın peşinde,
Yorgunum,
Kırgınım
Gecenin koynunda yazıyorum Bu
dizeleri,
aynı satırlarda birleşmemek
üzere bilinmeze dökülecek yazılarım,
tıpkı gözümden dökülen yaşlar gibi.
Geceler…
Sonsuz karanlığın içinde kaybolan, yıldızların altında saklı olan sırlarla dolu zaman dilimleri. Her gece bir başka hikaye anlatır bize. Gökyüzüne baktığımızda, binlerce yıldız arasında kayboluruz.
Gecenin sessizliği, yıldızların parıltısı…
Her biri bizi başka dünyalara götürür.
Gecelerin içinde kaybolurken, içimizdeki duygular da derinleşir.
Gelme artık, sensiz iyiyim.
Kendimi kaybettiğim o eski günlerden,
Şimdi ayağa kalktım, adım adım.
Her adımda biraz daha uzak, biraz daha güçlü.
Senin gölgen olmadan da var olabiliyorum artık.
Gece sessiz, karanlık, yıldızlar uzak,
Kalbim konuşur içten, dertlere yasak.
Bir başıma ben yine, düşüncelerde,
Hüzünle sarılıp, kaldım gecede.
Bu son gece çekip gidiyorum hayatından,
sakın merak etme,evinin sokağına
bile girmem artık.
Koyu gri havanın
hakim olduğu ve hiç bitmeyecek sandığim
o yolda çaresiz ve hızlı adımlarla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!