Seni sevdiğim o gün, dünya bambaşka bir renk aldı,
Kalbimin derinliklerinde filizlenen bir sevdaydı bu.
Gözlerinle buluştuğum an, zaman durdu sanki,
Seni sevdiğim, her şey bir anlam kazandı, değerli oldu.
Seni sevdiğim o ilk an, kalbimde hissettim,
Geceleri yatakta yatarken, sessizliğin içinde kayboluyorum. Karanlık odada, sadece kendi nefesimi ve kalp atışlarımı duyuyorum.
Ama senin sesin olmadan uyuyamıyorum.
Bu sessizlik boğucu, dayanılmaz bir boşluk gibi. Senin sesin olmadan, düşüncelerim gürültülü bir fırtına gibi içimde patlıyor.
Senin sesin, bana huzur veren, beni rahatlatan bir melodiydi. Her kelimen, her fısıltın, kulağımda yankılanan tatlı bir ninni gibi. Geceleri senin sesini dinlemek, günün tüm yorgunluğunu ve stresini üzerimden atmamı sağlardı. Gözlerimi kapatır ve senin sakin, huzur dolu sesinle uykuya dalardım.
Yavaşça çekip gidiyorsun hayatımdan, sessiz ve derin bir iz bırakarak. Belki de en acı vedalar, hiç söylenmeyenlerdir.
Her gün aynı odada nefes alıp verdiğimiz, aynı gökyüzünü paylaştığımız zamanlar artık sadece bir hatıra.
Söylenecek o kadar çok şey vardı ki, her biri dilimin ucunda takılı kaldı.
Kelimelerim birer birer düğümlendi boğazımda.
Gitmen gerektiğini biliyorum, belki de bu en doğrusu.
Ama yine de içimdeki bu boşluğu, bu derin yalnızlığı kabullenmek zor.
Bendeki seni anlatayım sevdam,biliyorum
seni anlatmaya ne kağit nede mürekkep
yetmez ...
Sen Sevdamın değeri,tüm
güzelliklerin birikimi,hiçbir sözcük
seni tanımlayamaz, hiçbir şiirde
Sevdim…
Ama neye yarar?
Sevdamı avuçlarıma aldım,
Oysa bir avuç kül kaldı geriye.
Yandım, yaktım…
Tutundum dikenine,
Seven olmaz, dediler. Sana olan sevgimi küçümsediler, önemsiz kılmaya çalıştılar.
Ama kim bilebilir ki, kalbimde büyüyen o duygunun derinliğini?
Kim anlayabilir, seni düşündüğüm her an içimde yankılanan sevgi dalgalarını?
Seven olmaz, diye geçiştirdiler, ama bilmediler ki sevgi, sözlerle tarif edilemez, kalpte hissedilir.
Her sabah uyandığımda, aklımda ilk sen varsın. Gün boyu seni düşünmeden duramıyorum. Seven olmaz dediler, ama ben seni sevmekten vazgeçemedim.
Severim ama güvenemiyorum.
Bir adım atıyorum, geri çekiliyorum hemen.
Kalbimle aklım, masanın iki ucunda satranç oynuyor.
Bir hamleyle kazanacakken, ötekisi tahtayı deviriyor.
Kim haklı bilmiyorum,
belki de ikisi birden haksız.
Bir gün karşılaşırsak eğer sevgilim bu aşkı hiç yaşanmamiş gibi yap olurmu,söz veriyorum bende hiç olmamiş gibi davranacağim ..
Hatta yanımdan dahi geçme olurmu ?
hani olurda kokunu alırsam dayanamayip sarılırım hiç bırakamam...
keşke bedenimi saran yokluğun olmasaydı; kolların olsaydı ...
Su misali aktın hayatıma,
Sessizce, usulca, ama derinden.
Bir nehir gibi, yolunu buldun,
En karanlık köşelere, en gizli yaralara.
Dokunuşun, serin bir rüzgarın tatlı esintisi,
Rezil rüsva bir halde düşlerimdesin yine ,sana tek bir satır yazmaktan bir cümle dahi kurmakdan özürlüyüm artık ..
Ne zaman duyurabildim ki sesimi? sustum öylece ;ölüm beni alıncaya kadar susucam belki...
Dilimden düşmeyen şiirimdin şimdi ise adını bile hatırlamayacak mazi olarak anılmıcak kadar gittin benden..
Akla ziyan bu yaşadıklarım çekilir gibi değil, hesabını ver diyesim geliyor,susuyorum...
Yutkunuşlarım acı veriyor liğme liğme parçalıyor boğazımı ..
Birikti icimde söylemek istediklerim ,iç kanaması geçiriyor duygularım; kan gözyaşlari sıçrıyor her bir yana..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!