Banu Doğan Şiirleri - Şair Banu Doğan

Tanımam senden başka, senin gözlerinle süzülen o bakışları, senin gülüşünle parlayan o dünyayı.
Sensiz bir hayat, sanki hiç var olmamış gibi.
Her şey, seninle başlar, seninle biter.
Sen benim için bir dünya, bir evrensin.
Geceleri yıldızlara bakarken, seni düşünüyorum. Seninle geçen her an, benim için bir ömre bedel.
Çünkü sen benim için her şeyden önce gelirsin. Senin varlığın, benim için bir hazine gibi değerli. Seninle olan her şey, benim için anlam kazanır.

Umudumsun…
Düştüğümde kalkma sebebim,
Kaybolduğumda yönümü bulan yıldızımsın.
Ne zaman yorgun düşsem,
Adını anmak bile bana güç veriyor.
Karanlık gecelerimin ışığı,

Bak, yağmurlar yağdı.
Pencerenin kenarına oturmuş, damlaların camda bıraktığı izleri izliyorum.
Her damla, kendi hikayesini anlatıyor.
Şehrin gürültüsü, yağmurun sesiyle karışmış, sokaklar ıslak ve parıldıyor.
Yağmurun serinliği, içimde bir huzur dalgası yaratıyor.

Hiç Yaşanmamiş gibi silebilirmiyim seni yüreğimden?
İmkansizdın belki yasaktın bana biliyorum, zamansızlığa haykırıyorum çaresiz ...
Sende bende biliyoruz ki tarihe bir iz düşecek, yasaklar bize engel olacak,
şiir bile yazamıcam gözlerini düşünerek ,adın adımla anılmicak!
Sonumuz yok biliyorsun ...
Sen beni düşünme ben yaşarım anıları sessizce yüreğimde !

Şiir/Yazar:BanuDGN

Yazık çok yazık...
Bir sevda masalıydı yaşandı ve bitti ..
Bir gönül hikayesiydi yazılıp
sessizliğe gömüldü ...

Ayrıldık işte sevgilim yüreğimin sınırlarına ulaştı sensizliğin yoksun ..her nefes alışverişimde yüreğim sancıyor gözle görülmeyen veda tozlarını soluyorum ciğerlerime... boğuluyorum sevgilim..Yoksun !

Sana dokunamıyorum gözlerinin siyahı yok saçlarının karası yok .Bir zamanlar tenimde hissettiğim sıcaklığın yok. Seni sensiz yaşadıkça buz kesiyor tüm bedenim , Hücrelerim eriyor... Ölüyorum yavaş yavaş .Yoksun !

Yoksun sevgilim !
Sıfırın altı bir Yalnızlık yaşiyorum sensizliğimde ,hani gecelerimin ateşi hani görkemli aşkimin sahibi kirpik arasında ölmek istediğim Sen ..yoksun sevgilim !

Sana hep şiirlerle seslendim, anlamadın. Kelimelerim birer mısra oldu, kalbimden döküldü, ama sen hiçbirini duymadın.
Her bir şiirde sevgimi anlattım, duygularımı döktüm, ruhumu açtım sana.
Fakat sen, hep uzak, hep duyarsız kaldın.
Her gece, kağıt ve kalemle dertleştim.
Gözlerimi kapatıp seni düşündüm, hayallerimi kağıda döktüm.
Şiirlerimde sevdamı anlattım, ama sen hiçbir satırı görmedin.

Sancısı olmalıydı
bu ayrılığın aşk
ateşinde yanmak gibi,
şayet dönersen
bir gün SEV,
yine beni SEV;

Karanlığın yalnizliği sarıyor bedenimi hayallerimin altinda ezildim senin çaresizliğinde bir yerdeyim halden hale düştüm sayende...

O kadar kırılıp döküldüm ki ,
Yalnizliklarimda takılıp tökezledim sen bunun farkına varmadın ,dara düştüm sayende...

Dönüp arkana bile bakmadan kıra döke gittin,

Sen benden gittin ya, ağlarım.
Gözlerimde biriken yaşlar, adını fısıldar sessizce.
Her damlasında bir hatıra, bir söz, bir gülüş saklı.
Sen benden gittin ya,
Artık yollar anlamsız, gökyüzü renksiz.