Banu Doğan Şiirleri - Şair Banu Doğan

Şiirler yazdım kalemi her elime
alişimda..
Yalan yok!
Asla !
içimi döktüm sadece; satır satır her
sayfasına ,ama kimse anlamadı beni

İsyanım gecelere,
karanlığın sessiz çığlıklarına.
Gözlerimde uykusuzluk,
kalbimde tarifsiz bir hüzün.
Her gece,
yıldızların altında seni ararım.

Kalbimin sesiyle yazdım bu dize,
Gönlümde ateş var, sönmez hiç bize.
Sevdanın yolunda, düşler gezerken,
Hayalin gözümde, hep canlanır sen.

Bir bahar sabahı, gülüşün gelir,

Arka mahalle...
Hayatın en çarpıcı yüzlerini barındıran, her köşesinde ayrı bir hikaye saklayan o sokaklar. Burada büyüdüm ben, burada öğrendim yaşamayı.
Sokak aralarında top oynarken, çocukluk hayallerimi kurarken, bir yandan da hayatın acımasız gerçekleriyle tanıştım.
Her gün aynı yolları yürüdüm, aynı yüzlerle selamlaştım. Arka mahalle...
Görünüşte sıradan, ama içinde bambaşka dünyalar barındıran o yer.
Bazen gülümsemeler, bazen gözyaşları...

Gecenin örtüsünde ateşin hüküm sürdüğü saatlerde,
Alevlerin dansı başlıyor gökyüzünde.
Yıldızlar kıskanırken bu ihtişamı,
Bir yangının şehvetle yandığına tanıklık ederler.
Gözlerim, alevlerin oynaştığı çılgın dansı izlerken,
Bir deryada kaybolmuşçasına hissederim seni.

Ayırdılar bizi. Sessizce, acımasızca, sanki bir bıçakla keser gibi.
Bir zamanlar yan yana yürüdüğümüz yollar, şimdi ayrı yönlere götürüyor bizi.
Birlikte kurduğumuz hayaller, şimdi birer anıdan ibaret.
Nasıl bu hale geldik?
Kimdi bizi ayıran? Zaman mı, insanlar mı, yoksa biz mi?

Bazen öyle bir gidersin ki,
Gidişin yankılanır dört bir yanda.
Sessizlik çöker, ağır bir sis gibi,
Geride kalan her şey anlamsızlaşır.

Bazen öyle bir gidersin ki,

Belalım, sana sesleniyorum.
Gecenin karanlığında, yıldızların arasında, sessizliğin içinde yankılanan bu sesimi duyuyor musun?
İçimde büyüyen bu sevdayı, içimi yakan bu aşkı anlatmak imkansız.
Sen benim belalım, sen benim en büyük imtihanımsın.
Her gün seninle başlıyor, her gece seninle bitiyor düşüncelerim.
Gözlerin, sözlerin, dokunuşların…

Bu hasretim, içimde kök salmış bir çınar gibi… Her geçen gün biraz daha büyüyor, dalları göğsümde ağırlaşıyor.
Her nefes alışımda içime dolan o tanıdık boşluk…
Her adımımda daha da derinleşen bir yara gibi…
İçimde kanayan bir yara.
Nereye gitsem, ne yapsam, senden bir parça taşıyorum üzerimde; adı konmamış bir acı, tanımsız bir hüzün.
Bu sessizlik, bu yokluk…

Belalım, gecenin karanlığında yankılanan adınla,
Sana dair ne varsa, kalbimde sakladım.
Her nefeste, her adımda, sen varsın,
Unutulmaz bir sevdanın izlerinde kayboldum.
Yalnızlığın sessiz çığlığında, belalım,
Gözlerimde bir damla yaş, senin için.