Banu Doğan Şiirleri - Şair Banu Doğan

Hiç bir düşüş yakmadı bu kadar canımı..
Hiç bir söz acıtmadı bu kadar içimi..
Nefes alıyorum diye
yaşıyor mu sanıyorsun?
Yanılıyorsun!
açılar içinde yıkılıyorum..

Anlatamadığım karmaşık duygular
içerisindeyim,
içimdekilerini bi dökebilsem,
rahatlarım belki!
Nasıl geçti bunca yil mesela?
Eskittiklerimi düşünüyorum da

Arka mahalle...
Hayatın en çarpıcı yüzlerini barındıran, her köşesinde ayrı bir hikaye saklayan o sokaklar. Burada büyüdüm ben, burada öğrendim yaşamayı.
Sokak aralarında top oynarken, çocukluk hayallerimi kurarken, bir yandan da hayatın acımasız gerçekleriyle tanıştım.
Her gün aynı yolları yürüdüm, aynı yüzlerle selamlaştım. Arka mahalle...
Görünüşte sıradan, ama içinde bambaşka dünyalar barındıran o yer.
Bazen gülümsemeler, bazen gözyaşları...

Gecenin örtüsünde ateşin hüküm sürdüğü saatlerde,
Alevlerin dansı başlıyor gökyüzünde.
Yıldızlar kıskanırken bu ihtişamı,
Bir yangının şehvetle yandığına tanıklık ederler.
Gözlerim, alevlerin oynaştığı çılgın dansı izlerken,
Bir deryada kaybolmuşçasına hissederim seni.

Ayırdılar bizi. Sessizce, acımasızca, sanki bir bıçakla keser gibi.
Bir zamanlar yan yana yürüdüğümüz yollar, şimdi ayrı yönlere götürüyor bizi.
Birlikte kurduğumuz hayaller, şimdi birer anıdan ibaret.
Nasıl bu hale geldik?
Kimdi bizi ayıran? Zaman mı, insanlar mı, yoksa biz mi?

Bazen öyle bir gidersin ki,
Gidişin yankılanır dört bir yanda.
Sessizlik çöker, ağır bir sis gibi,
Geride kalan her şey anlamsızlaşır.

Bazen öyle bir gidersin ki,

Belalım, sana sesleniyorum.
Gecenin karanlığında, yıldızların arasında, sessizliğin içinde yankılanan bu sesimi duyuyor musun?
İçimde büyüyen bu sevdayı, içimi yakan bu aşkı anlatmak imkansız.
Sen benim belalım, sen benim en büyük imtihanımsın.
Her gün seninle başlıyor, her gece seninle bitiyor düşüncelerim.
Gözlerin, sözlerin, dokunuşların…

Belalım, gecenin karanlığında yankılanan adınla,
Sana dair ne varsa, kalbimde sakladım.
Her nefeste, her adımda, sen varsın,
Unutulmaz bir sevdanın izlerinde kayboldum.
Yalnızlığın sessiz çığlığında, belalım,
Gözlerimde bir damla yaş, senin için.

Ben hep iyiliklerimden asıldım
bu hayatta,ne kadar merhamet
ettiysem o kadar dışlandım...
onca çabalarımın tek nedeni
bir gün herşeyin güzel olabileceği
inancıyla hayatta kalabildim,

Beni böyle kabul et,
Eksiklerimle, fazlalarımla,
Gülüşlerimle, kırgınlıklarımla…
Tam bir bütün değilim belki,
Ama parça parça dağılmış halimle buradayım.