mevlam övmüşte yaratmış
dünya böyle kız görmemış
şeytan bile eyvah demış
beni yakan kız kahtalı
adıyaman adıyaman
Şu yalan dünyada bir gün gülmedim
Aşktan yana benim şansım dönmedi
Seven hep ben oldum hiç sevilmedim
İnsanlar mı kötü ben mi Ya Rabbi
Doğarken kaderim hüzünle yazmış
Gönül sevda doldu dert ara kaldı
Hasret aldı bizi bir yara kaldı
Bahçemde çiçekler soldu kurudu
Güz güllerim gitti harmana kaldı
Açtırdın yâr gönlümde bin bir yara
Taş kalpli olduğun bilsem sevmezdim
Açtırdın yarayi kim gelip sara
Yaram saracak sen mısın bileydim
Sevdalar yalanmış dünya bir oyun
Yaram sızlar aney…
Böğrüme çökmüş bir taş gibi,
Nefesim dar, içim kanar…
Geceyi yarıp geçsem
Yine de yetişmem kendi acıma.
Bir yangın var içimde aney,
Gönül verdim dağlar gibi dur dedim
Gözyaşımı sel eyledim sır dedim
Her birine umut bağlayıp erdim
Yine de zalime yaranamadım
Nice dost bildiklerimden el gördüm
Gönlüne bir kara düşmüş
Duydum ki yâr bana küsmüş
Gizli gizli ağlıyormuş
Duydum ki yâr bana küsmüş
Çarmıhlara asın beni
Ne bu afra tafra böyle
Yar ben sani çözemedim
Nedir benle derdin söyle
Yar ben seni çözemedim
Çözemdim. çözemedim
Bir zaman yâr senin için ölürdüm
Yâr sen gittin el oğluna yâr oldun
Eller değil yâr beni sen öldürsün
Ben unuttum sen de unut sevdiğim
Bir zamanlar aşkın rengi solmuştu
Urfa ellerinde bir güzel sevdim
Adına şiirler türküler yazdım
Yoluna ipekten halılar serdim
Urfa semalara adını yazdım
Gönlüme düşeli şu garip sevda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!