Gönlüm bir tek seni sevdi sevdanla yandı
Yollarına düşen gönlüm umuda kandı
İçimdeki bütün sözler sana dayandı
Sensiz bir gün şu dünyada yaşayamamki
Gözlerimde birikenler adını andı
Hatırdır gönüldür hiç bilmez oldum
Çekilmez biri oldum yaşlandıkça
Eşe dosta bile güvenmez oldum
Çekilmez biri oldum yaşlandıkça
Bir dost da kalmadı o yar da gitti
Gökyüzü karardı yıldızlar soldu
Bir deli rüzgârla vadiler doldu
Dalgalar kıyıya hiddetle vurdu
Çatladı gönlümün sabır kafesi
Gökte şimşeklerdir ışık oyunlar
Gönül dedim bu sevdaya yol düştü
Kah gül oldu kah taş oldu sol düştü
Bir yüreğin bin arzuyla kol düştü
Yazgı dedi Sınan gör ne var ne yok
Muhabbetin sesi ince şefkattir
Yedi tepen yüce taçla süslenir
Hüzünle sevinç damarda gezinir
Her sokakta tarih sesi işlenir
Şahidimdir yedi tepe İstanbul
Martılar kanadında özlem taşır
Bir umut yeşerir baharım gibi
Düşlerim özlemler nazarım gibi
Her biri içimde aşk narım gibi
Canımın canında Ahmet yeğenim
Yolunu gözlerim tüter bir közüm
Kul zorda kalmayınca Hızır gelmezmiş
Dardayım imdada yetiş ya Hızır
Kul dara düşmeyince gökten inmezmiş
Zordayım imdada yetiş ya Hızır
Kahpe felek bana attı çalımı
Bir zamanlar gül açardı gönlümde
Kalmadı bir eser o eski hâlimde
Dert yüküyle çöktüm bu genç ömrümde
Gençliğimi benden çaldınız yıllar
Bir sevdaya kandım yandım kül oldum
Kalbini paramparça etmiş,
sözleri yarana tuz olmuş,
arkanda bıraktığını sandığın o gölge
yıllar sonra bir akşamüstü
hiç beklemediğin bir kapıyı çalıverse…
Yine duman çöktü…
Nemrut dağın başına
Sis, ölü bir nefes gibi dolaşıyor taşların arasında
Rüzgar, geçmişin gölgelerini savuruyor
Ve ben, her adımda ölümün sessiz adımlarını duyuyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!