Kendince haklı olabilirsin.
Bence değil.
Kendinden geçmelere yalnızca
Geceler sanık değil.
Buhran bu.
Alamet kıyamete.
Öfkeye harmanlı ruhlarının hücreleri,
Birbirlerine çarpa çarpa ölüyorlar
Kendi korkularının eteklerinde.
İsrafilin, köleleri aciz kılan borusuna dikmişler
Işıksız gözlerini.
Ah bir üfleyiversede,
Gözlerinde dalga mavisiydim ben.
Zihninde güneş alevi,
Teninde zeytin ağacı,
Ruhunda rüzgar yeliydim.
Farkında değildin.
Şiirler yazıyorum her kırık hikayenin ardından.
Büyük komediler ruhuma böyle sızıyor kirli donlardan.
Görmediklerimle paylaşıyorum görünen it yaralarımı.
Köpek yüreğim havlıyor yalına hasret,
ne de olsa et heryerde et.
Kıyamıyorum.
Şekerli ağladın dizlerimde.
Kendinden geçmiş,
yorgundur vedan.
Ağzın yarımdır.
Üzülme sen öyle.
Herkesin bir numarası var
Benimkisi, hayallerim.
Numaramı çevirince
Normlarınız 'efendim buyrun' demese de,
Yaşıyorum içinizde.
Sizden olan deri ve etimle.
Öyle geliyor ki bana,
Bitişe doğru sürükleniyorum,
İçim bomboş.
Çok tanıdık geliyorsun bana;
Dolu dolu koşan bir at,
Boşluğa haykırıyorum
Bir köpek uluyor.
Ne kadar da iğreti
Bazı duygular.
Yüzleşmek gibi
Direnmek gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!