Bir sigara içiminde sevmedim seni ben,
O kadar çok ki, sayamadım...yıpranmış yıllar
O zamanki yıldızlar bile şimdi birer taş,
Çok mevsimler örtülü üzerlerine...
Attila Şanbay
Seni çok seviyorum, yolunda canım çıksa
Okyanuslar aşarım, ucunda ölüm olsa
Dünyayla savaşırım, karşı çıkan olursa
Bu pazar buluşalım,
(Eğer yağmur yağmazsa)
Bir düğün ve cenaze
Denk gelmişse bir güne,
Ben hep özen gösterdim
Cenazeye gitmeye...
Aramızdan ayrılan
Dosta gözyaşı döküp,
Her yeni gün örtünür, eskisinin üstüne
Solar bir çiçek, açar rengarenk bir yenisi
Minik bir yavru doğar, unutturur ölümü
Göçen kuşlar dönerler, her ilkbahar gelişi
Hayat alıp, yerine koyar bir başkasını
Alışmasından sonra, karanlığa gözlerin
Hayal-meyal seçilen şeyler gibisin şimdi
Gittikçe siliniyor yüzün, kokun, ellerin...
Gülüşünün yerine, eve sessizlik sindi
Senden kalan mektuplar sararmaya başladı;
Parantez işareti bana hep, bir kadının iki bacağını hatırlatır. Arasına küçük bir sözcük koyarsınız, çok büyük anlamlara gebe kalır.
Attila Şanbay
Sen,
O çocukluk yazımda
Annemden habersiz gittiğim lunaparktaki
Paramın yetmediği için
Uzaktan baktığım atlıkarınca...
Sana 'binenler' hep,
Herşeyi düzeltecek şiirli değneklerle
Dokunacak çocuklar, tüm kötü zamanlara
Bütün acı sözleri silecekler sevgiyle,
Yerlerine dostluğu yazacaklar masumca
Savaşlar son bulacak, düşmanlar barışacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!