G E L G İT L E R
Bazen ; bir ukde kalır içinde
Kalem , kağıt yazasın gelir .
Bazen ; sıkıntılar derinde
G E L S E N
Gelip bir nefes kondursan,
Şu uzun geceye !
O baygın kokun , sinse diyorum
Çiçekli solgun perdeye .
G İ D E R
Baharı , yazı tüketen gönül heybem ;
geçmişe dalar gider.
Hazan çökmüş aynaya , bakıp da neydem ?
O sessiz,kaygan şeklinizle;
Doğduğum gün tanıştım gölgeler.
Anamın avuttuğu günler ve eşyayı tanımazdan evvel;
Oyuncağım,arkadaşım olmuştunuz,
GÖNLÜMÜN SAKİSİ
Ey. canım, cananım, muhabbetim
Duyuyormusun beni ?
Bitmeyen sevdam , saadetim.
Mehtabı söndürsem, güneşi dondursam
G Ö N Ü L
Sinenden vuruldukça gönül ! Hep mi hicran haklıdır ?
Didenden düşen her damlada , nice umman
saklıdır.
G Ö N Ü L
BİR GÜLÜN KÜLÜNE , GÖMÜLDÜ BÜLBÜL .
YEŞERTECEK BAHAR ARIYOR GÖNÜL .
Arif Vefik ÇINAR
GÖNÜL BOHÇASI
Ektim umut , yâr bahçesine
Oldu heba , revasız çıkar.
Gönlümün delik bohçasına
Düşen sevda , vefasız çıkar...
Savrulduk ; her rüzgarın yelpazesinde ,
Bir sevdanın hikayesiyle kavrulduk.
Doğrulduk ; ehl-i dilin şirazesinde ,
Ceylân gözün kinayesiyle vurulduk....Arif Vefik ÇINAR Bünyan/ Kayserı
Şiir yüreklere selam olsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!