Beni bıraktın,
bir akşamın sessizliğine benzeyen bir suskunlukla.
Ne bir açıklama,
ne de gözlerinde kalmaya yetecek bir sebep bıraktın.
Gidişin,
rüzgâr gibi değildi —
daha çok,
yavaşça kopan bir yaprak gibi…
Haber vermeden,
yıkmadan ama yok sayarak.
Şimdi ben,
odada unutulmuş bir gömlek gibiyim,
kokusunu hâlâ taşıyan,
ama artık hiç giyilmeyen.
Sana kızgın değilim,
ama kendime dargınım biraz;
bir kadına,
kalıp gitmeyecek kadar çok inanmak
en büyük yaram oldu.
Ardında kaldım.
Bütün cümleleri eksik,
bütün şarkıları yarım bir adam gibi.
Sadece susarak seni
bin kere daha anladım.
Mehmet bildir
Kayıt Tarihi : 5.7.2025 04:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!