Arap Kurt Şiirleri - Şair Arap Kurt

yolunu kaybetmiş yaralı bir ceylana
yol göstermenin hoşnutluğunu yaşarken
gidişine üzülmedim desem
yalan olur
yakışmaz dik duruşuma

alevlendirmek isterken
sönmeye yüz tutmuş ateşi
sanki kül üflüyorum ağzımdan


buğulu cam değil ki hayat

önce pamuk şekeri gibiydi bulut
tatlı mı tatlı
elimi uzatıp almak istedim gökten

göğün kederlerini toplaya toplaya
simsiyah kesildi birden

her şeyi sineye çektik
döşümüz yangın yeri
sabır nereye kadar
eyyyy ahali?

ısırgan otundanım,istemem dokunmanı
isyan edip gönlüne,kadere yakınmanı

aykırıyım doğustan,tanımam kıralını
alt üst ettim hayatın,değişmez kuralını

rüzgar dahi tasarruf ederken kendinden
nefesimi boşu boşuna tüketiyorum
gün gelecek nefes gerekecek
çünkü ölüm nefes tükenince gelecek

öyle ki

eğil, saçlarını tarasın rüzgar
kim bilir kaç yıldız düşer alnına
henüz erken gülüm daha vakit var
çocuksu hayaller koşsun yarına

say ki; çölden gelen bir yolcuyum;
suya hasret!

bir yudum su için koparsam da fırtına
esip geçen rüzgarım ben
aldırma...

Kızım derki; baba sigara içme
Hanım derki; adam yanından geçme
Şimdi! sen ben ol da sağlığı seçme
Buyur buradan yak demesin kimse

bir bulut düşün
gecelerde üşüyen
beyazdan kurşuniye dönüşen
hüzün damlaları aniden dökülüveren
gözlerim işte,gözlerim onun kadar hassas
yüzüm ağlamaklı bir hal alır