Arap Kurt Şiirleri - Şair Arap Kurt

allak bulllak yine kafam
unuttum kendimi
oturduğum masada

söndü hayallerim
masadaki kül tablasında

istediğim yerde
istediğim anda
ahaliyi bir meydana toplarım
hem malımı satar
hem silahımı denerim

bilsem ki;
mutluluğun tadı zehir/e sinmiş
gözümü kırpmadan içerdim...

(Günbatımı düşleri...sy.53)

kaldırırsınız
musallaya uzansam
park yasak diye

neden kusurları yüzümüze vurursun
ayna

seninde sırların dökülür bir gün
zamanın avuçlarına

uzaklardan güzel sanılan dağlar
eteğinden tutmuş bir çocuk ağlar
hafızamdan çıkmaz geçtiğim çağlar
dağlar...kar’ın buzun erimedi mi

bölük pürçük duygu çıkardı yola

biliyorsun
ne kadar seversen sev
yaşayamaz kardan adamlar

ve
bir kar topunun üzerinde erirken parmak izlerim

ansızın bir çift göz asılır göğe
sen geldin sanırım
o an bütün alemi kaplar varlığın

ve
benliğimde müthiş bir huzur

bir doğuş hikayesi dünyaya gelir kardeş
tırmalarken rahmini ruhuyla olur sırdaş

insan denilen kale muhteşemce yapılar
alemleri geçerek aralanır kapılar

Şükür sana ki mevlam bu yılda kar-ı gördük
gelin geldi toprağa döşünde yar-i gördük

hapsettiğin göz yaşı taneli nar-ı gördük
hiçlik karanlık kuyu gökte nur var-ı gördük