Altay Taşkın Şiirleri - Şair Altay Taşkın

Kurumsuz bacalardan
bir düş tüter
gece yarısı
alemin sessiz soluğuna
üşümüştür ay
tırnaklarıyla tırmalarken zamanı...

Fırtınalı sevdalardasın
Busen sığmıyor yüreğime
İçime süzülen kanatlarında ben
Nöbet tutuyor bedenim düşlerinde
Gel gel artık bitsin görünmez masumiyet
Sıcaklığına not vermekte sabırsızlığım

I
gün dumanlı
geceyi bölmez düşler
karanlık kokusuna
gişeden bir bilet
çıkmaz sokakta figüran

adımı yumruklama mezar taşı sloganlarından kaçmış ruhum
yakala
çınar dalları halay çekse ömrüne on ikiden her atışta vururum
kaçma
hayat listendeki masallar kafesinden kanatlanıp uçmuşum
yakala

yalnızların arkadaşı
ne evin dört duvarı
ne sokağın kör lâmbaları
ne de komşunun kapı tokmağı
yalnızların arkadaşı
aldıkları solukları...

sıcağım güneş renginde okşayan sözlere
kalbim dolar taşar sevgi köpükleriyle
dümenimde usta kaptan selam vererek maviliklere
uzar gider arkasında dost çizgileri
savunmasızdır gönül karşı konmadıkça
mahzundur duru su gibi gölde

Gönül bahçemde bir çiçek denizi
Avutun o renklerle kendinizi
Nasıl isterseniz öyle dinleyin
Derinden yankılanan sevginizi

izlerini bıraktık altın sayfalarda ellerimiz
kaleme durmuştu engin düşlerimiz
alim kulvarlarındaydı işlerimiz
bebek kundağında ağlıyor şimdi ümitlerimiz...

umuda yolculuk başlamış
yumuşacık kirli ellerinde
gözlerinde birazcık mutluluk
umut çarpıyor yüreğinde
yürüyor çocuk
masallar ülkesinde

seni bekliyorum yıllardan beri
beni de al yanına umut treni
hangi istasyonda dersen inerim
ama götürsen beni de son durağına
ulaşırsam umut dünyasına
çok sevinirim