başlangıcında yaşamın
hep ağlamak
kaderin hızla değişen çizgisinde
dolmayan bir boşluk
ama bir şeyler üşüşmüş
yazıldıysa alnına
Okul günleri erkenden uğrardı arkadaşım bana,
Koltuğumuzun altında üç beş kitap koyulurduk yola,
Bizden başkası olmazdı okulun bahçesinde,
Derse girene kadar dolaşırdık demir parmaklıklı yerde,
En öndeydi sıramız sınıfta beraberdik gene,
Öğle tatili dönerdik beraber evlerimize.
saatler şiiri gösteriyor
yüreğimde kıpırdanma
dizelerde esas duruş
noktalamada başkaldırı
serüvende sınırsızlık
yuvarlanıyor sözcükler
günlerim pejmürde
saatlerin gönlü kırık
ayla güneş
paylaşmaz sevincini
ama düşlerim sapasağlam
başım yastığa düşünce...
ölüm duvağını çıkarmış
yıkanıyor mermer hamamda
yılları sızlatmış öbek öbek
fermanı parlıyordu koynunda
sonsuzluk aşkları kirletmiş bedenini
arınmayı umuyordu kurnalarda
anlarsın ya kardeşlik
bugün günlerden cuma
biz de insanız
hadi öyle bakma
şu kirli mendilime
sen de at bir yirmibeşlik
rüyamda Atatürk'ü gördüm
eli şakağında derin derin düşünüyordu
kalktı oturduğu yerden
açtı odasının perdesini
güneş ışıklarını sunuyordu
çoğalıp gidiyor
mitoz bölünmeler dillerde
keşkelerde doğuyor bebekler
yel almıyor pişmanlıkları
birikiyor göğsün orta yerinde
kemiriyor saf kan yüreği
uçurtmalar özgürdür hep onlara bakarım
aramızdan ayrılır günahları yoktur umarım
tertemizdir kendileri atmosferde yıkanır
yüreğim çarpar kaybolunca o gökte
kendi dünyama döner yine günahlarımla kalırım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!