Bir yangının ilk hecesiydin dudaklarımda
Yıllarca heceledim
Bitmeyen cümle oldun dudaklarımda
Dudaklarımda geceledin
İlk heceydin yar, tek heceydin
Bir heceydin ki pir heceydin
Kader bir yazı yazmış alnıma
Ben seni tanımaz, sen beni bilmezken
Şimdi yaşarım bilmem hangi satırı
Aşkın kaderimin adı olmuşken
Gülüm seni kim çıkardı karşıma
Ben benden gittiğin gün öldüm
Bir daha ölmem artık
Kurduğun o aşk tuzağına
Bir daha düşmem artık
Tutuşturdun gönlümü aşk ateşiyle
Neyin sonudur vuslatın
Korkular yeşertir bende
Sonum geldi sanırım
Sesini duyduğum yerde
Ölüm gelir vuslatın
Karşımda serhaddin dikenli teli olsan
Defalarca ölsem de kollarına atılırdım
Bir kemanenin inleyen teli olsam
İç çektikçe inceden, ismini haykırırdım
Bir sarmaşık misali, tutuldum kaldım sende
Kölelik mührünü boynuma astın
Mahşere dek esirin, kölenim Duygu’m
Vefalı köleni asi mi sandın
Uğruna bin kez, ölürüm Duygu’m
Bu esaret bu kölelik, sendense eğer
Bir ney oldum elinde, aldın beni üfledin
Istırabım dile geldi her nefesinde
Sen yıllardır aşina olduğun besteleri bekledin
Yanık bir hasretti çıkan her nefesinde
Nefessiz kalırdım yar her gidişinde
Alemlerin Efendisine.
Senin adının geçtiği şiirler bana ayettir
Seni rüyalarımda görmek bile en büyük saadettir
Özlemim var dağlar kadar özledim diyemem
Özlem bile seni özleyince güzeldir.
Kedersiz gönlümü aşka düşürdün
Kaldırıp köşkünden çöllere sürüdün
Bakışlarına gözlerimi esir düşürdün
Dönüp baktığıma pişman ettin sen
Aşkından payım çiledir zulümdür
Eğer düşersen aşk illetine
Derman diye tabip çağırma sakın
Leyla ise eğer çöllerde aradığın
Vefasız Leyla’lara bulaşma sakın
Gözlerdir insanı aşka düşüren
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!