Unuttum yar yokluğunda gülmeyi
Yüzüm gülmüyor artık, inan ki sensiz
Sendin hayata bağlayan beni
Gözümde anlamsız bu hayat
Çağlasın gözyaşım tufan misali
Keşke alsaydın canımı da
Bitirseydin her şeyi bir nefeste
Başlatmasaydın cümlelerimi, o aciz keşkelerle
Pişmanlıklar mahkûmdur, daima keşkelere
Hayalin kilit vurur bütün düşüncelere.
Hayalinden başka feryadımı duymaz kimseler
Evvelin dertlerin başıdır Duygu
Tıpkı dermanın olduğu gibi
Sende hercai çiçeklerin duruşu
Aşılı fidanların iki yüzü vardır
Sen sendeki hükmü hiç bilmiyorsun
Sende her halin bir adı vardır
Hüznün hüküm sürer duygularımda
Felekten bir gün çalıp yaşayamadım
Hasret mevsimlerinde hayat dalında
Titredi ellerim tutunamadım
Feryadı figanımı verdim toprağa
Kara yazmasın yazan alnımın yazısını
Çeken bilir yaralının yarasını
Sabırsızsın deli gönül, dayansaydın ya
Düşmem derdin aşk eline, düşmeseydin ya
Sevenlerin sevdası bilinmez mi gözünden
Seni düşündüm de bugün derinden
İsyan etmek geldi sana içimden
Sana ait ne varsa dünkü maziden
Sildim her anı, sildim kalbimden
Satırlara başladımda yandım birden
Ölmek için kurşunları sorarken
Gözlerinde vurulduğum şimdi nerdesin
Bir zamanlar dalgaları boğarken
Dillerinde durulduğum şimdi nerdesin
Adından gayri hece gelmeyen
Gönül sarayımı uzaktan bile görseydiler
İmrenirdi piramitleri yapanlar
Kalbimdeki yangını görseydi Mecusiler
İşte bu yangına secde edecektiler
Sitem kasrına çevirdin gönül sarayımı
Yar ettin gözlerime kanlı yaşları
Bu son gözyaşıdır gözlerimde gördüğün
Bu son vedada en son duyduğun
Hoşça kal dileğim değil, ayak sesim olsun
Sevda ikliminde düşen rahmetin
Adını yazsam taşlara
İncinir mi taş kalbin
Yar aşkını tartmaya
Yetmez inan sözlerim
Uzatsam ellerimi düşerken sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!