Sözler iflas etti, kalem kırıldı
Artık gitmiyor teker, tümsek büyüdü
Kader denen karasevda artık
Okyanus oldu dağ oldu
Yuttu aldı bütün tebessümleri
Ey deli gönül tükendim artık
Yüreğimin pınarı akmıyor artık
Sevgi pınarım kör kuyu oldu
Kalbim kırık, hayallerim bitik
Hayat su gibi akıp gidiyor
Değer denen her şey yıkılıyor bir bir
Renkler değişiyor, yüzler değişiyor
Karalar ak olmuş, aklar ise kara
Zevkler değişiyor, renkler değişiyor
Çıldırmış dünya delirmiş âlem
Uzun gecelerin sonu elbet güneş olacak
Geceler elbet bir gün hep aydınlığa varacak
İki Karanlığın arası elbet aydınlık olacak
Ulaşacağız elbet birgün sonsuz güneşe
15/12/2003
Yaşım kırk bir, içi bomboş fasılasız dört onluk olmuş
Sevinçlerin hüzünlerin harman olduğu koca ömür
Gözümü kapadım baştaydım açtım ki son gelmiş
Boşu boşuna heder olmuş, geçip gitmiş koca ömür
Sevinçlerle coşup coşup da, yüreklerin pır pır ettiği
Hesaplar içinde ince hesaplar var
Kirli mekânlarda, kirlenmiş yüzler var
Kalplerin katılaştığı, kalleş bir âlem var
Acımasız çarklar içinde kan kokusu var
Yamyamların tamtamları çalıyor gece gündüz
Maskeli balo başlıyor yine maskeler ışıl ışıl
Gerçek yüzlerinden utananlar maskeli şimdi
Sahte tebessümler yerleşmiş maskelere bir bir
Arkasındaki korkuyu saklamak amaçları şimdi
Masken yoksa giremezsin hiçbir yere bu âlemde
Aşklar insan gibidir. Doğar, büyür, ölür
Mevsimlerin Akışı gibi, akar, yoluna gider
Sevgi de solar gülüm bir gün o da ölür
Hayatın dikenli acımasız yolu gibi, çileli
İlkbahar, hayatın uyandığı, mevsim
Umudum beni hayata bağlayan tek bir kelime
Mum gibi erimekte her biri, harf harf, hece hece
Gözlerimdeki ışık sönmekte gün gün, gece gece
Yüreğimin sızıları dinmekte an an, sene sene
Gözlerim, ellerim kalbimin dışa vuran acı bir yüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!