Kalabalıklar arasında bir garip yalnızım ben
Ruhsuz, taş yürekler arasında çaresizim ben
Kalpsizler diyarında kalplerden uzaktayım ben
Yüzümde acı tebessümler, başka diyardayım ben
Kulağımın dibinde anlamsız, acı veren uğultular
Güvenmek! ...
Sevdiğine güvenmek, sonuna kadar
Onu gördüğünde başkasıyla
Yormamak kötüye
Görebilmek bardağın dolu tarafını
Boş tarafını yok sayarak
Kasvetli bir gün, her yer karanlık
İçim kararmakta, kalbim dağınık
Dertler dağları aşmış, yürekler kabarık
Ağlamada yüreğim, gözyaşları dağınık
Ruhsuz kalabalıklar kendi âleminde
Her yerde kar yağıyor lapa lapa
Evleri olanlar sıcacık evlerinde
Uçuyorlar havaya kar yağdı diye
Sevinç çığlıkları atıyorlar
Kayak merkezleri el ovuşturuyor
Hayat geçip gidiyor aheste aheste
Gönül bahçem yanıyor kor ateşte
Ciğerim acıyor alınan her nefeste
Yürek yetmez artık son dönemeçte
Bu kırk birinci eylül bilinmez hiç
Yeni dostluklara yelken açmak şiir tadında
Yeni yerler görmek sevgi denizinde
Gözyaşlarının sevinçten akıtıldığı diyarlar keşfetmek
Aşkla sevgiyle iç içe
İçi ve dışı bir olanların çoğunlukta olduğu diyarlara
Aşkla sevgiyle iç içe
Söyle hayatım ne oldu?
Onca atlattığımız badireler
Ne değişti canı geçen zamanda
Ben mi eskidim yoksa sen mi büyüdün?
Söyle canım söyle ne oldu?
Hayat, tatlı acı koşuşturmalarla geçip gitmekte,
Sözler, bazen derman bazen ol olup vurmakta
Üç günlük dünyada hiç yere kalpler kırılmakta
Bir hiç uğruna gönüller kırılıp,tuzla buz olmakta
Ömür tren misali istasyonda yolcusunu bekliyor
Geceler çok uzun sabahlar olmuyor
Gönül bahçeme güneşler doğmuyor
Kalbimin sesi hiç bana doğmuyor
Yalnızlığım da bana çare olmuyor
Dereler ile nehirler çağıl çağıl akıp gidiyor
Islak ve soğuk gecenin sessizliği
Gök gürültüsü yırtıp geçti sessizliği
Yolları su kaplamış, gökler öfkeli
İnsanlar çaresiz yağmura öfkeli
Tahammülsüz artık herkes sıkıntılara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!