Ali Özen Şiirleri - Şair Ali Özen

Yüreğim yangın yerim.
Her acıyla tutuşur/
.................durmadan yanar.
Dolaşır halkın içinde mahzun kanatlı.
Savurur kendini yerden yere,
.................. / esin olur şiirlere.

Seslensem maviliğine,
bilirsin ölümsüzlüğünü.
Çizsem aydınlığın rengini gözlerine.
Yaşamak sabırlı ve yoksul düşer gecelerime.
Bilir misin,
çabuk tükenir misin?

Topraklardan bir su gibi sızmalı
Kuşlarla uçmalı gökyüzünde dostlar
bulutlarla dans etmeli
Çocuk olmalı en çok
doğaya karışmalı

Dinmeyen sızılar boşalırken gövdemden.
Bu kent güneşin kızıl dudaklarından.
Utancın kanat gerişine bırakıyor kendini.
Devinmeler, gelip gitmeler, sonsuz açılımlar.
Özlemi duyuluyor bir şeylerin.
Acı yalnızlığı büyütüyor.

yorgun bir çöl var yüreğimde
alabildiğine kurak
yaşam dingin ve acı
ve
su
su istiyorum

Özlemleri türkü türkü yakmak yürekte.
Çizmek maviyi gözlerine.
Yani sevmek… Karanlığın kirine bulanmadan.
Yüreğin yaktığı yerden başlamak bir şiire.
Yine dostla birlikte.
Yine dostla birlikte

Neden titreşimlerle duyulur hayat
Sevdanın gül baharına,
Neden ölümcül durgunluğuna ses vermez yarasalar?
Bir sevda ki...soluk soluğa can evime sokulur
Yürek dalım, saçak altım sessizce yatar.
Sevgi dağına kondurulmuş bir öpücük

Gözlerim Ağlamaktan Solmalı Benim

Daha yaşın kırk sekiz olmalı senin
Böyle erkenden gitmene yanarım
Artık yaşamın anlamı kalmadı canım
Gözlerim ağlamaktan solmalı benim.

Yüreğin sihirdir senin,
sihirbaz ellerinden çıkmış.
Kırılgan ve ince bir cam /
gibi narindir ellerin...

Güneş döner ben ağlarım
Sessiz çığlıklarım karışır denize
güneş dans eder ve ben ağlarım
Elini ver,
Nerde elin?
Elini ver, yoksa düşeceğim.