Ali Özen Şiirleri - Şair Ali Özen

İçinde paranoya bir zehir
taşıyorken sen.
Yolum acıya çıktı bugün.
Yılan mı zehirli sen mi
anlamadım
Soktun can evimden

Seni tanıyınca
Aşkı ve özlemi
Acıyı ve sevinci tanıdım
Her an yandım
Gün geldi karalar bağladım
......Yaralandım.

Ölüm nerede, umudum nerede?
Hücrelerime ölüm girmişken sevdam nerede?
Ah ışığın çılgını sevincin yorgunu.
Gözlerim acı bir zehri taşırken gözlerinden.
Türkülerim türkülerim nerede?

Sen şimdi
Kızıl bir gül dalının ortasındasın
Sen şimdi
Berrak pırıltılarla oynayan bir balığın sırtındasın
Gözlerin dumanlanmasın
İçindeki sevinç kaybolmasın

Yaramı kalemimle sardım.
Şimdi kalemim kanıyor.

............Mustafa ŞAFAKa

M..asmavi gülümsiyor ellerin,
U..stalıkla çektiğin fotoğraflarda.
S..anatın yüreğindir ustam.
T..ürkiyemi kucaklayışın ondan.

Tüm renkleri toplamıştın bünyende
Bazı maviydin umut umut gülerdin
Çoğu zaman siyahtın, gönülden yaralıydın.
Bazı ışıl ışıl parlayan bir kızıllıktın
Bazı da ak aktın
Bir aktın yüreğime / yüreğimi kanattın

üşümüş fidelerim bir akşam üstü
bülbülün türküsü çoktan tükenmiş
gül umudu kesmiş bülbülden
kim bilir hangi çağdan sana seslenir
pörsümüş aşklardan kalan
eski taş plaklar.

Susuz gövdeleri kalmış yıllarca.
Acı sağmışlar bedenlerinden.
Sinir telleri kopmuş,
/ beyinleri uyuşmuş sıcaktan.
Bilinmez çığlıklar uğuldar ufuklardan.

Bakışlarımda fırtınalar dolaşır
Çığ düşer gözlerime
Sevinç de yorulur belki anlayamam
Bir özlemin adı olur sesin
Susamışlığım başlar günlere uzanan
Gelir usuma yangınlığımdan kalan