Ali Osman Yılmaz Şiirleri - Şair Ali Osm ...

Gecenin karanlığında,
Yaşamak nedir?
Bilir misiniz?
Gün doğmasını beklersiniz,
Nasıl ve nereden,
Doğacak güneş,

Dünya döner,
Ben dönerim.
Öyle bir anafor ki,
Tam içindeyim.
Döndürüp durur beni,
Kendi girdabına yakalanan,

Bir yerlerde,
İşte burada,
Kendi içinde,
Yolculuğa hazırlanan,
Bir adam var.

Dün gece yine,
Bir başıma yalnızdım.
Düş dünyamda gezerken,
Gökyüzüne çıkıp,
Yıldızlarla konuşmak,
Dertleşmek istedim.

İki yarımdan oluşur insan,
Bir sizin gördüğünüz,
Diğeri içerde yatan aslan,
Görünen egoizmi yaşarken,
İçerdeki ise tarih boyunca,
Tutsaklığa mahkum edilen,

Bir düşünseniz kadınlar,
Oranızın inanç kutusu olmadığını,
İman edilecek bir yer olmadığını.
Hoş biz erkekler de,
Kendimizi,o fazlalığımızı,
Bereket tanrısı görmekten,

Yazıyorum durmadan,
Seni seviyorum diye,
Ama bak,
Harfler tek tek ağlıyor,
Kurduğum cümleler,
Oluk oluk kan kaybediyor.

Ey giden yıl!
Nasıl dertlenmeyeyim senden?
Beni kendimden koparıp,
Gönlümü kaptırdın ‘O’ güzele,
Sonra acımadın bana,
Vurdun yerden yere.

Atımı dört nala,
Karanlıklar vadisine doğru,
Sürmekteyim.
Gün ışığı tükenene kadar,
Gecenin koynuna doğru,
Kapkara bir yalnızlığa,

Herkes bana bakıyor,
Bende herkese bakıyorum,
Ve boşluğa doğru,
Tekmeler atıyorum.
Gülüyor insanlar bana,
Bense öfkemi sallıyorum,