Ali Osman Yılmaz Şiirleri - Şair Ali Osm ...

Sana ben,
Bana sen,
Şimdi bana gelsen,
Gözlerime bakıp,
Bir gülsen?
Seni dersem,

Dün gece,
Derin uykudayken,
Düşüme geldin birden.
Bakışlarımızda yandık,
Ve sarıldık özlemle,
Sustuk ikimizde,

Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar,
Yer yüzünde yalnızım sizin kadar,
Arıyorum her yerde,
Nerede bu insanlar?

Altmış sekiz kuşağının,

Yenik düşmüşüm yalnızlığın pençesine
Ellerim havaya açılmış, dua edercesine
Damarlarımda bir sızı inletircesine
Neredesin ey güzel
Neredesin, gel kurtar beni
Demeye de dilim varmıyor.

Okyanusun ortasında,
Fırtınaya tutulmuş,
Yelkenliyim şimdi.
Dayanılmaz etkisiyle tayfun,
Esiyor dört bir yandan,
Ne yelken kodu,ne direk,

Gökyüzü karanlık,
Bulut da yok hani,
Kördüğüm olmuş geceler,
Yıldızlar saklanmış,
Ay’ın arka yüzüne,
Halbuki bu gece,

Neden böyleyim ben?
Geç kalıyorum hep.
Elimden uçup gidiyor,
Düşlediğim umutlarım.

Yaşadığım günleri,

Çok uzaklarda kaldı,
Ten tene uyuduğumuz,
Can cana doyasıya,
Çılgınca sevişmelerimiz.
Göz göze bakışıp,
Neşeyle güldüğümüz,

Seninde saltanatın yıkılır, etme güzel,
Vakit varken haydi durma, cana gel,
Bir güle benzer güzelliğin, sonu yok,
Bir gün kurur gidersin,naz etme gel.

Kusur varsa,
İnsandadır.
Bulaştırır doğa anaya,
Kendi kusurlarını,
Uçmayı sever amma,
Binmez sevda kuşunun kanatlarına,