Ali Osman Yılmaz Şiirleri - Şair Ali Osm ...

Ne venüste, nede ayda,
Ne yaşadığım dünyada,
Ondan güzel göremedim,
Kadehlerde kayboldumda,
O güzelin sinesinde
Alev alev yanamadım.

Ölümde gelecek,
Bu ten’e bir gün,
Ondan öte köyde yok,
Olsa da fark etmez,
Ben gitmem nasıl olsa,
Belki o köyde,

Öyle bir haldeyim ki,
Yüklü canım kendi olgun meyvasıyla,
Yüklü canım meyvasıyla.
Kim şimdi gelecek ve yiyecek ve doyacak?
Canım kendi şarabını taşıyor.
Kim şimdi döküp içecek ve çöl ateşini serinletecek?

Her şeyle,
Herkesle,hatta,
Tüm evrenle bile,
Savaşabilirim.
Ya seninle?
Öylesine kazıdın ki,

Hayatını,
Anılarını,acılarını,
Düşünerek değil,
Yeni anılar yaratmak için yaşa.

Gönlünü ferah tut,

Deniz kıyısındayım,
Güneş yükseliyor göklere,
Tatlı bir yel esiyor yine.
Ve ben esen rüzgara,
Öpücüklerimi bindiriyorum,
Sana götürsünler diye.

Ellerime baktıkça,
Parmaklarımı kırasım geliyor,
Seninle sarmaş dolaş,
Olduğumuz zamanlarda,
Sarı saçlarını okşardı ya,
İnce beline sarılıp,

Bir söyleyebilsem,
İçimden geçenleri?
Bir susmadan durabilsem,
Tıpkı senin gibi,
Yalanlarımı sıralayabilsem,
Yalanlarının ardından,

Ne zamandan beri,
Uykumda ya da,
Uyanıkken,daima/
Yanıbaşımda bulduğum,
O kadının hayaliyle,
Uğraşır dururum.

Yine kâbuslar içinde,
Aniden uyanıverdim,
Kan ter içindeyim,
Sırılsıklam olmuşum,
Gözlerimde ıslak,
Belliki, yine ağlamışım.