Ali Osman Yılmaz Şiirleri - Şair Ali Osm ...

Yedi tepeden,
Her gün yedi güneş doğar,
Yedi tepesinde,
Her gece yedi Ay,
Yedi gökyüzü kurulur,
İstanbul gecelerinde,

Ben sensiz,
Yelkensiz,dümensiz,
Hatta küreksiz,
Bir tekneyim.
Açılmışım enginlere,
Bir başıma ve sensiz,

Bu gece,
Bütün yıldızları,
Topa tutacağım.
Kırlara çıkıp,
Bütün gece boyunca,
Ateş böceklerini topladım,

Bu gece yine,
Acılar içindeyim,
Sigaramdan derin bir nefes,
Teninin kokusundan,
Daha derin bir nefes,
Çeker gibi,çekiyorum.

Duvara asmıştım ya resmini,
O duvar bana,
Kabe oldu sevdiğim.
Senden kalan ne varsa,
Astım duvara bir bir,
Duvardaki resminin yanına.

Attığım her zar,
Hep yek geldi,
Düşeş,dübeş diledim,
Dubara geldi de,
Düz se gelmedi.

Sabahları uyanınca,
En çok kendime sormuşumdur.
Acaba,bulutlara karışıp,
Yok olurcasına,
Başımı döndüren güzel,
Kendi hayal gücüm mü?

Evet güzelim;
Gece sadece bir an dır,
Yaşanan o an da mutluluktur,
Elde avuçta kalan ve bizi avutan,
Gündüzlerimize renk katan,
Hayallerde o tek şey hatırlanan,

Saat gecenin biri ben yalnızım
Issız yollar konuşuyordu.
Bu gün öyle sessiz ki dünya
Sanki bir şeyler oluyordu

Nasıl karanlık bir gece bak

GÖNLÜM YİNE HOŞ İDİ
Derim gel beraber derelim bu bağı
Ben de deyim sevdim işte bu yarı
Deleyim sen için karşıdaki dağı
Desinler işte; bu, sarışının Ferhatı