Ali Karakuş Şiirleri - Şair Ali Karakuş

Güneşi getir Akdeniz’den
Ben uyurken sevgilim.
Avuçlarından,
kum taneleri dökülsün
Saçlarıma,
usul usul

Ömür kelebek olmuş olmamış ne yazar
Kanatları özgürce çırptı mı güzellik deyiver.
Yıllar sevdiklerinle çarpılmış sevemediklerinle bölünmüş
Hesap düze çıktı mı sen ondan haber veriver.

Işığını kaybetmiş bir hayat
Bakınıyor etrafına.
Kendini unutmuşsa
Köre ışık ne fayda

Mavide kalmalıyım;

Suya dost,
toprağa dargın
Bu toprak değil mi
Tozunda uyanıp

Hiç düşündünüz mü;
Kırmızı neye tutkuludur,
Ve neden kanar durmadan?

Aklınıza geldi mi;
Mavinin ne geniş olduğu,

Dinlenirken dinlenmeyen yorulur.
Hayattayken yaşamayan zaten ölüdür.

Sürgünse aşkım “ben”de her daim
“Ben” ölürse gönül muradına kavuşur?

Nasıl Çıkılır Yarına

Yalnız? !
Su aldım yanıma, gece ağır.
Yaza yaza geçtim eşikten,
Hafifçe serptim suyu.

İşte hayat budur dostum;
Hayat boyaların tuvaldeki tortusudur.

Yemyeşil çayırların,
Masmavi gökyüzünün,
Berrak ve derin suların,

Ne önemi var;
Cevapları bulmuşum,
Herşeyi unutmuşum.

Farkeder mi ki;
Su varmış avucumda

Evet evet herşeyimi, hatta
Düşlerimi bile verebilirdim sana.
İstediğin an gözlerimden okurdun sevgiyi,
sevgimi inan.
Kağıdın olurdu yüreğim,
Sen yazmaktan yoruluncaya kadar.