şimdi
kimseleri görmemek
zamanındadır bir kadın
belki unutmamıştır
usundadır adın
kendi uğultusundan kendi sesini duyamayan
bir düdüklü tencere
yine de anlar
hangi an başına neler geleceğini
sonuçta mutfağa küseceği besbelli
sen dokun
bu benim
hüznü ağırlayan
yorgun dudağımdır
sen söyle sessizce
bir kadın
jartiyerli siyah çorap almıştı kendine
hem de birkaç çeşit
o giyecek ne ki benim için
bir gece
yazılmamış mektuplar zarfladın
içilmemiş şaraplar içtin
ne güzel böylesi bir başına
sürekli anlaşır gözüküp eleştirdin
kımıldamadan durup eylemde
sıkı çalışır gözüküp yatakta
sûretine bak
yeniden başla
intiharlar kapalı
yüreğin liman kalsın
dalgalara açık
birden gelirler
sevinçsiz yaşıyoruz derken
aniden seviniriz çocuklar gibi
akışkan güzel sözler gelir peşinden
alfabenin ilk harfiyle başlayan
dansı da unuttum çoktandır
öpüşünde ki tadı aldım
neyse ki
dağ rüzgârı kokuyordu
kırağı düşmüş gözlerime dokundun
telaşlı bir fotoğraftan çıkıp geldim
hani biraz sıkışmasaydınız olmayabilirdim de
çerçevede
gökyüzü zamanı ele vermiyor
kuşlar da görünmüyor
göç ediyorlar herhalde
siirlerinizi okumaya yeni basladim; ama gercekten cok mutevazisiniz :))) bunlar gercekten cok guzel siirler :))) sizin dediginiz gibi degil yani...
artik ben de takipciniz olacagim :)))
fanclub'a alin beni :)))