Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

gidiyorum
kitap hısımlarım
hoşçakalın

küçülen toprağa
havaya

hatırla
koştuk en doğruyu bulacağız diye
derman kalmadı bacaklarımızda
yine de koştuk
ey doğru diye diye

ödünç adımlarla bitmiyor yol
kıymık çıkmıyor parmaktan
ha deyince
seni migrenli kılanlar
nerdeler şimdi

‘’ bir düşle uyandım sana
gönderdim sevdayı
kalbimin kanatlarında ‘’ N.D

artı ne varsa
bir düşten geriye kalan

akıp gitsin utançsı sevilerin bakalım
oysa ne denli değişken renkliydi düşlerin
daha şarkılar söyleyecektin sokaklarda
yazık oldu vagonlara yüklenen parlak günlere
uslardan uslara sonra gözlerden gözlere
ellerden ellere yürekten yüreğe

sessizlikle hüzün akraba olurken birden
tanıklığımı farketmediler gecede

boşlukta asılı bir yüz kaldı geriye
hiç çizilmeyeceğinden belli belirsiz

benim küçük yaralarım
elbet iyileşir bir gün
iyileşir bir dize olur da
hecesiz sözcük olur mu

gurûhla meydan dolsa ne olur

aynı ezginin
farklı yorumları gibiyim

gibi
miyim
gerçekten

çıksam
o dağlara

ot bürünsem
ateş olsam

hiç kimse vermeyecek sana
cennetin anahtarlarını
boşuna bekleme

yırtılan toprağın sesiyle
rahata ereceksin