I
sabaha doğru henüz karanlıkken ortalık
dizginsiz bir atla ereksiz çıktım yola
rüzgârla birlikte devirdik ağaçları
onca güruhla karşılaştıktan sonra
halimi pek de yadırgamadı kimse
gözleri pencerededir haylaz öğrencinin
umurunda değildir şimdi ve daha sonra
hayat bilgisi dersinden kırık not alacağı
dışarıdaki öykünün peşindedir o her zaman
daha gençken sorgular intiharları
açıp pencereyi kuş olup uçsa sınıftan
sakin ipek umuduyla
bırakır kendini sulara
umulmazlıklarında yüzü yelpazelidir
durgunluğu yatak örtüsü
akışkanlığında hazır ırmaklara kanı
tükenişinde bile sonu umurunda olmayan mum
bir tümcenin içinde geçiyorduk
anlaşılır anlaşılmazlar olarak
keşfedeceksin bir gün
kimi kez sayrılığa varan
kusurları vardır herkesin
iyi yürekli can sıkıntısı
hoş geldin
bazen uzak görünmesine karşın
bir adım ötededir kimi kez
ölmek için doğduğumuzu
farklı tiktaklarla
başka hiç
bulutlar dökülürken
zaman yok
özne hiç yok
yer desen gökle birleşmiş
hiç işte
gece bu gece aynı gece
göğü kaldırsalar ne olur acaba
neler değişir hayatımızda
hayat bu
yine aynı hayat olur galiba
siirlerinizi okumaya yeni basladim; ama gercekten cok mutevazisiniz :))) bunlar gercekten cok guzel siirler :))) sizin dediginiz gibi degil yani...
artik ben de takipciniz olacagim :)))
fanclub'a alin beni :)))