Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

zamanı geldi horozun
bir chagall resminden
fırlayıp
çıkacak kümesten

damların üstünden uçup

ben hiçbiri değilim bendekilerden
en çok öldüğüm zamanlar

ellerime kızıp tarlaları yakan
ak yüzümü yollara uğratıp
yanlış yüzüme dokunan kadın

köpüren söz
mor
köpükle yapışan camıma
kaç fevri yaşanmışsa
duman gözlerinle
pencereni aç

bir varmış bir yokmuş

ışıtmazken daha kendini
fener olmak isteyen gemi
yeraltından yerüstüne
ters döndü birden

‘’ Elbet Betül’e…’’

yolculuklarım oldu uzun kısa
kaygısız bilinmezliklere tuhaf
kendi kendine
bile

kutla kendini
esneyişinle
yerleşip yatağına
algısız buluyorsun sabahı

banaysa durmadan kanayan

sakın yitirilmiş olmasın
olsun sakin bir hasret

saati iyi kurmamış olabilirdik
boşluk hesapları da bilmedik

I

sorularımız vardı bir zamanlar
bir an geldi hepsi uçuştu denize doğru
bir mevsim yaşandı çaresiz
inancımızdan bir leke kaldı geriye

benim kimsesiz yanlızlığım
yalnız kendini okur

sessiz

ben ben olalı
görmedim hiç
şiir seven bir kadın

ola ki yanılıyorumdur