Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

dilin başı döndüğünden anlatamıyor
rüzgâr bir ezgi peşinde daha çalamıyor
varsayınız ki bu
yalnızlık
eğreti kalabalığın
ters yüz edilmiş durumu

yaktığı lâmbayı küstürdü şimdi
kesilir sözleri sahiden birinin
kaçınılmaz ihanetler gördüm derken o
karanlıkta bırakmasına karşın kendini
gördükçe görür
olmaz olası gözleri

soluğunu duydum
bir sırrı çalmak gibi bu
daha yaşamadan o hırsızlığı
tatmadan bu arsızlığı
rüyanın tam ortasında uyandım
baktım ki yoksun

yitik gözlerle
nereden bilebilirdik ki
uyanmadan
alışılmadık yorgunluklarla
kavruk intiharları

bir yokuş başında durduk
kanayan yaralarımıza baktık
belki sadece bu bakıştı yangının nedeni
yaslı geçmişe takıldık nafile
salgın bir hastalığa yakalanmış gibi
yürüdükçe akşama çıkıyorduk hep

sayıklamaydı her şey
arada bir içine baktığımız
ya da kıyısında bulunduğumuz
bir küptü içi boş
şimdi nerelere bıraksak da
kurtulsak telaşı

yokuşlu kavşakların nal seslerindeyim

ergenliği aynalarda kalmış
yeryüzüne gerilen
yoğurtlu yüzler öpen
yaz günleri arkadaşlarım oldu

dallardan kopuyoruz
rüzgâr savuruyor her birinizi
bir yerlere
her bir yerleri tanıyalım diye
bir tohum gibi düşüyoruz yere
kimimiz kök salıyor

görme hırpaladığın yüzümü
kuşlara yuva olsun göğsüm
heykelleri seyrediyor
güvercinlere yem veriyorum
hepsinin yüzü birilerinin yüzüyle örtüşüyor
biriyken ötekine dönüşüyor kimi zaman

gece dönmüş yüzünü geceye

gözleri sulara açılanlar tanıdım
yangınlara da
kulağını yitirmişlerde kafiyeli acılar
gönülsüzlerde soğuk el sıkışmalar