Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

bu nasıl yaşamak
koşmak ağaçlara
konuşmak göğe
yürümek gecenin üstüne
dam alçak ay değiyor
neyse ki çatı sağlam şimdilik

bir bulut yanmış
bir akşamüstü
hışırtılı sesini duymadı diye
sonunda tellere teslim olacak
oynaş bir uçurtmanın

aynaları salladın bir o yana bir bu yana
aynalardan aynalara geçtin içsel
oysa ne güzel ne güzel
oysa sen çoğaldıkça güzelleşiyordu her şey
belki ben iğretiydim sıkıntılı gönlüne
belki de tütün kokusu bahane

gidiyor hayat
sancıları içinde
yabanıl
tasalı zeytinliklerde
yollar boyu
çekirgeler gezerken

buradayım
bıraktığınız yerde
bir biçimde
bir özde

bir

I

inanç hançer yedi
yedi yerinden birden
akşama sağ çıkar mı bilmem
oysa ne denli eğilmiştik üstüne

dinlemeyeceğim rüzgârın çağrısını
sözcükler nereye götürürse gideceğim
yele göre ezgi işim değil

tehlikeli balkonlardan uzak duramadıysam da
atlamadım giden trenlere de

kim vardı
umutlarımın yanında

oysa
halka halkaydı onlar
halk nerdeydi o zaman

papaz
vale
kız
as

bir iskambil kağıdında

söyle bana kimden yanasın
her vakit çoğalan
ateşten mi sudan mı
acılarla denenen
topraktan mı gökten mi
sukûttan mı sözden mi