Akın Korkmaz Şiirleri - Şair Akın Korkmaz

İstanbul’un en meşhur yerinde
Öyle bir sarnıç ki yere batıyor
Buz gibi soğuk duvarlar üstünde
Tarih yerin dibinden kök salıyor

Kendini güzel İstanbul’a adamış

Bilmezdim eskiden, pek meşhurmuş meğer
Daha acemi askerken çarşı izninde rastladım
Yalova’nın başında öylesine sıradan bir yer
Dükkânın içinde baştan başa kolonya vardı
Hiç bilmediğim kokulara bir anda karıştım

Sanki hiç gitmedin
Sen değildin terk eden
Hep yanımdasın
Elin elime değmeden
Sen bağlı ellerimsin
Çözsem diyorum

Söyle nasıl girdin hayatımıza
Tepeden iner gibi öyle
Ağır ağır da değil ha
Hepsi birkaç gün içinde

Aslına bakacak olursan

Akvaryumun camında
Çirkin mi çirkin bir kral
Dikilip durmuş ayakta
Öyle camdan dışarı bakar

Ne güneş gibi sarı teni

Gözünü seveyim takma saçına gözlüğü
Tepegözden deli gibi korkarım ben
Bir anda unuturum inan her sözümü
Çıplak gözle yüzüme baktıkça sen

İndir şunu yüzüne, ne olursun güzel

Sana şiirler yazdım
Alaaddin’in cini gibi
Tıpalayıp hepsini
Şişelere hapsettim
Bir güzel denize saldım
Hayal bu ya

Ah seni gidi aşağılık adı batasıca mendebur kişi
Süslü şehirlere ismini veren şımarık Paris Efendi

Ok ve çapkınlığı saymazsak elinden bir iş gelmez
Umurunda bile değil beyzademiz kendini bilmez

Sen sahiden yaşadın mı?
Hani sadece film icabı
Belki sıradan bir karakter
Titanic’te kemancı
Benim için çal birader

Her şey bir resminle başladı
Ne diye gösterdilerse seni bana
Hiç unutur muyum o bakışı
Bir resim nasıl da dokunur insana

Görseydin eğer buhar olurdum