Akın Gündüz Şiirleri - Şair Akın Gündüz

Yazıp çizdim, elde kalemim ile
Engel olamadım, bu akan sele
Çalıp vurdum, elde mızrabım tele
Sana çalan sazım, teli ağladı

Adına yazdığım, şiirimsin sen

Ağla bacı ağla, silme gözyaşın
Her akan; bir anı, olma zamanı
Gitmen bacım gitmen, burada kalın
Bir olup beraber, olma zamanı

Elimden gelen bir şey yoktur bacım

Bağında güllere, bülbüller konar
Türlü türlü açan, çiçeklerin var
Bülbül solan güle, seherde ağlar
Koparmayın daldan, ağlayanı var

Hep seni bekledim, bu bir ümitti
Gün, geceye kavuştu, ay sessizdi
Yüzüme vururken, akşam güneşi
Bu can bir köşede, seni gözledi

Kaç şafak ettim ben, seni düşlerken

Anladım herkesi, kendimi anlamadığım kadar
Herkesi dinledim
Herkesle konuştum
Ama kendimi anlatacak ne bir sözcük bulabildim ne de bir tarif
Sadece yazdım
Ne yapabilirdim ki başka

Ne oldu da değiştin
Eskisi gibi olsaydın keşke
Sarılıp anlatsaydın derdini
Söyleseydin içindekileri
Belki bir yol bulurduk beraber yürüyebileceğimiz
Böyle asi ve kırıcı olmana gerek kalmazdı

Seven kalp gönülde müebbet yemiş
Yalnızlığa hüküm giymiş ayrılık
Bir cellât elinden hükmü verilmiş
Yağlı urgan gibi sıkmış ayrılık

Hak her şeyi kalp hariç çift yaratmış

Fani dünya bir gün geçip gidecek
Bu felekten nice kullar geçecek
Bu dünya benim diyen de göçecek
Arifler dünyaya, bel bağlamazmış

Kaderde ne varsa gelirmiş başa

Bensiz o ellerde neylersin
Sılanda hasret etme beni
Bir selamın esirgemesin
Merak edip de sorsun beni

Bahçemde gülün rengi zifir

Ben sevdim seni bir mecnun misali
Çöle düşen aşkın yoktu emsali
Sana olan sevgim ahrete kaldı
Tıpkı Ferhat ile şirin misali

Çiçekler açtı hep güllük gülistan