gözümü bile kırpmadan bekliyorum
uyurken sen mışıl mışıl, sevgili
yıldızları alıp serpiştirdim tenine
sakın kendini rüyada zannedip
uyanırım nasıl olsa deme
yalnızlık; gülümser hep bize
paylaşılmaz asırlardır kapalı sandık,
takılırız bazen oltasına,
sondur hep yalnızlık.
yalnızlık; ne azalır ne artar,
bilir misiniz?
maviyle yeşil,
siyahla beyaz
arasındaki ince çizgiyi,
çiçekler niye ağlar
sonbaharda,
susuyordum ben
ismindeki sesli harfler
konuşuyordu sadece
ve suskunluğumu
asıyordu soru işaretlerine.
kanmayın öyle
süt beyaz göründüğüne
yetmişli yılların
izlerini taşır hâlâ
Sütlü Nuriye.
1.
bıraktım seni kendi haline
nasıl istersen
öyle olsun yüreğim
katlanacak olan sensin sonucuna.
bir bir
biriktirdim
yalnız geçen günlerimi,
koca bir
arşivim oldu:
yalnızlık kütüphanesi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!