Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Yerecek yer arıyor emek-bebek, biberon kullanarak sütünü içerek
-

arı gibi sokarız kendimizden
canımızdan çıkarıp kendini bilmez dellenmelerden.

KARA* GÖLGELER YAKLAŞIYOR,
GÖRÜNMEDEN GEÇİYORLAR
(İNTİZAMLA
TERTİPLENMİŞ BİR ÇİM HALIDAN,
WOW, GÜZEL PARA HARCAMIŞLAR, WOW *-)
ZOMBİ TİPLİ ŞEYLER,

Kalem içine sıkışan yeşilin tepesi,
Eteklerine doğru koşan cennet Araf’ın.
Parlayan dengi-sergüzeşt’i,
Daha şafaklarına doğru tan ağartısının.

Beyazdaki süt, kızıl karmaşa.

O şato`ya geçiliyor sanki:
Senin şatona...
Kulaklarda hafif bir melodi
yine.
Ulaşılan Insidea,
kale iç duvarlarıyla kuşatılmış

Hızla değişiyor her şey, bu biçim oluyor ama
bir uygarlığın iniltisi değil sonlanılan.
Bir çağın biteceği, yeni birisinin başlayacağı:
Hızla çoğalıyor bireysel kazanım, biz
sanırken altı düştü dörde, sonra da bir’e.
Böylece, eski devinimin yenileriyle

Böyle mi silik gözükecekti;
uzaylılarla irtibatı kurulan, zihinlerde...
Fas desen, fas da din olmuş almış başını büyü-gitmiş...
Kime kurdun sen papirus'u Imhotep?
Pusula gösteriyor nereyi Kutup Yıldızı'nda?
Ya hiç ya hep ama adım adım, step by step.

Bulut kaçar güneşten;
Koşarak, az kapayarak onu.
Bilmeden süzülen serum şişeleri gözyaşı buradan gelir;
Kara yağmur olur seller, bereket
Ve yükselerek yeniden
Yerin yeşilinden, arısından;

ölümün geçişi kadar ıslak
gibi geliyor yağmaya başlayacak yağmur. ve parlak.
ışıldaklığıyla şu yıldızların...
uyumaya başlarken görmesek de,
sözünü öneme alır akıl coşkunluğun;
şaşırmadıysak eğer hala heyecanlıyızdır

Sabah kalkıp ten uyumuna
pek gevrek
Yapan güneşi sıvazla
ve de ki:

“Ben suçlamıştım onu,

Değişik bir arındırılmışlık;
içimdeki boşluk, bir duruluk …
Şafağa kandır kendini ey! şafağa
kaldır ve cüsseyi tencereye daldır!
Kazı! teflonu kaldır …
kendini şafağa ulaştır,