Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Keşişleme bir duş,
damlacıklarda ankesörlüsünde
süzgecin uçuş...

Firavun naptın, banyodan mı çıktın;
kapşonlu bebek, gene mi keşiş oldun..

Kurumak
bir ölçü kadar yakın,
çaya beyaz şeker attığımız.

Düşüne taşına...

Tek şeritli bir yol ama
bir çıkmaz sokak değil bu;
ellerimizle açıyoruz biz
gittiğimiz yolu.
empati dileyen diller
B Planı’ndan tarz tutmasın –

Cesaret değil
ama bunun adını koyabilir misin?
Her yerde, çevrede (6)
çocuklar var, çocuklar; (6)
uçurtmalarından uçurmak için. (7)
Her yerdeler (3)

Varan herkes büyür orda, ama geldiklerinde hepsi de küçücüktür. Büyüler yapılır orman içinde bu yerde. Ama geldiklerinde ürün de yetiştirirler ve sonra onları nadasa bırakırlar. Orman ve tarla, kardeşçe iç içe yaşar gider. Ayinler yapılmakta sanır budanmak bekleşen ağaç dallarındaki bülbül kuşlar burada –kurda kuşa. Ama boştur, büyü yapılmakta, yapılmayan ayinse; onlar, öttüklerinde bunu söylediler.


Yağsatarım-bal satarım çocukları kümelenip masalevi önünde daire oluşturmuşlardı geceye sarkan yine, alelade bir günbatımı arefesinde, bir ikindi. Hep aynı kız koşuyor ve bez parçasını hep aynı oğlanın arkasına atıveriyor. Oğlan bilerek hiç görmüyor, hayret de ya, alıp da bezi kızın peşinden koşmaya yeltenmeyecek; kız getirip bir dönüş sonrası, düğümlü, bağcıklı bezi oğlanın sırtına dolayıp vuruverecek ve ebe olmadığını kanıksamış fakat zevk için hep koşup duran kız gene ebe olmak zorunda kalacak.

Yemek ne zaman? Anneanneleri çilek reçelini yapmış olmalı. Yaşasın, arttık kurabiye zamanı! O çocuklar, hepsi bir aileden, dünya üzerli bir cennetten ancak nerden? Yumuşacık olacak kurabiyeler, pamuk helvası gibi erimeyecek amaa; kestane şekeri lezzetinde ve kulübenin yapıldığı malzeme de zaten böyle:

a.
DAHA SADE, ANLAŞILIR.

Erincini ivecenliğin, bakir suçlayışlarını lütfunun..
Mühr-ü kadiffe Romeo ve Julyet Güneş ve Ay –
Araf da; değil Kaddafi, çadırına uğrak o netameci takkeli & saçlı sakallı! !

Yorgunluk …
Sokulan yüzler kalıplara,
Bir yandan da
Her şey için çok erken.
Hiçbir tezat yok,
Hiçbir yalan.

Samanlığa düşen ateş
tilki uykusunda,
dokusunda gerçeğin,
gözünde anca kulağında
ama varlığın
dilli dilinde,

hala ben domuzum,
ama nefes alabiliyorum

seni çok seviyorum,
kanım kaynıyor biliyorum

Varetmek için uğraşmak hüzün müdür,
Yadsımamış olan bekleyiş değerlerini?
Yoksa gecenin kör ‘kör kazanı’ mı getirir
Kepçesini savsak yaz savsaklamalarının?

Evet, kış hiç de böyle haşin değildir.