Akif Tütüncü Şiirleri - Şair Akif Tütüncü

İstanbul da bir balık olsam
İlk önce bir akvaryum alırım kendime
Kız kulesini kapatırım
Hiç sadık birisi olamadı diye

Her gelen dalgaya göz kırptı

‘’İstanbul’da bir yârim var’’

Gaziosmanpaşa damıdır bilmem şimdi Üsküdar damı
Gözlerimin bütün sularını alıp gider her bakışında
Yüreğime vurmaya doymuyor dalgaları
İkiye bölünüp ona ayrılıyorum

Ağır ağır demir alır martılar İstanbul’dan
Bir sevda bırakılır eski zamanlardan suya
Şehrin makyajını yakalayan oltalar
Arka sokakların balık çırpınışlarının sesi
Martıların kanadın da demir alır
Seyreder ceketi yırtık zamanları

İstanbul hayallerimle güzelmişsin
O gittikten sonra kuru bir beden oldun
Sıcaklıktan yoksun
Ne kadar makyaj yapsan da artık
Hıçkırıkların açıyor yüzündeki kiri

Masumsun İstanbul kadar Uygarlıklara açık yüreğin Bütün suları alıp gider gibisin her bakışımda Ne doğduğun yer belli nede gittiğin yer Vuruyor vuruyor Doymuyor dalgaların Kahkahaları ağzına doldurmuş martıların denizinde Köpürüyor suların birlikte eğleniyorlar yalnızlığımla İkiye bölünüyorum Herkes iki kıtaya ayrılmaz ya Ben sana ayrılıyorum

İstanbul mu diyorlar sen mi?
Senin İstanbul olduğunu bilmez gibi

Martımı diyorlar simit mi?
Martısı olmayan simidin olmayacağını bilmez gibi

Ben çizgiydim, sense yıllarım,
her damlamanda yüzüme, ardından bakakaldım
Sustum, sustukça damladın içime, konuşamadım,
konuşamadıkça damladın yüreğime
Tırnak izlerimle parçaladım anılarımı,
kan damladı anlatamadıklarıma, anlatamadıkça ağladım

İpe asılmış bir Denizinin demli gözlerinde
Mavi bir düş içtim
İsyankâr bir konçerto eşliğinde

O Deniz ki
Kabuk bağlamamış anne akıntısı içime

bir ipte kelimelerimle birlikte yürüyoruz
oysa oynamaz derlerdi
aynı ipte iki cambaz
kelimelerim zıplıyor bazen
yıldızları yakalamak için
bende fırsat bu fırsat diyerek

İstanbul
İnce sevdalarımın yüzümden kaldırımlara döküldüğü
Yalnızlığımı içime biriktirdiğim şehir
Sevda tozların içimde damlarken boğulduğum
Hayat haritamın kalbime çizildiği şehir
Denizindeki sevdaların yırtıcı kuş