Karıncalar kadar emek şarkıları söyleyebilsem
Didinsem tatlı bir telaşla sonucunu bilmeden
………….Karınca olsam
Karın kararınca yaşasam
Yaşasam
Sırtımda bir yükle
Hayat çatlaklarım, bulutlara uzanmış
Yarama anılarımı sızdırıyor gözlerin
Kuşkanatlarında kör hatıralarım
Adın, çiseleyen güneş
Büyük bir sokağın, durulanmadan ıslaklığı
Yanağına vurmuş, katran karası.
Çıkmaz, izi kalmış, acı bir gülümseme.
Kaptan
Çabalama kaptan
Bu başak
Güneşi görmeyen topraklara yolcu
İz bırakır tüm demir almalar
Hep evlat yarasıdır aşklarım
Yalnızlık doğuran gebelik.
Doğum sancılı olur
Hepte tenhalık.
Elini uzattığında ulaşılacak gibidir.
Avuçlarında ki boşluk
Islak bir sancı saplandı emeğin üzerine
Satılık yaşamların namlusundan yaralı
Çamur rengi teninde
Aç bitap
Dünyayı öğrenirken çıktı karşıma
Doğarken bembeyaz olan sayfaları
Gidiyorum istanbul, yüreğimi sana bırakıp
kırıklıklarımı alıyorum yanıma bir.
Rüzgar gibi esiyorum,doğduğum yerlere doğru,
Onu sana bırakıyorum,yüreğimle birlikte.
Nasılda bir bütün olmuştuk,
sen,ben ve o,birde hayallerim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!