Ne deşersin küllenmiş bir yangının külünü
Görmez’ misin, şu benim acı çeken gönlümü
Bir vefasız yüzünden, küsmüş iken hayata
Kim avutsun şu benim, söz dinlemez gönlümü.
Aşk uğruna geçmişte alev, alev yanmaktan
Sen benim vebalimsin günahımsın dünyamda
Suç benim günah benim, çeken sensin dünyanda
Gözyaşın döküp durma, gülmek varken dünyada
Bu suçsa ben ağlarım, hem çekerim cezanı.
Artık, yaşamak zor gelir oldu bana.
Yoruldum…
Çaresizliğin içinde, yoruldum.
İşten güçten, yoruldum.
İnsanların kötülüklerinden yoruldum.
Yok’ mudur şu dünyada, doğru bir insan.
Hayat mutlu yaşamış olanlar için güzeldir.
Yaşamamış olanlar içinse bir çile bir zehirdir.
Ben hayatımda, hep ölümü çağırdım.
Mutluk neyse görmedim, güzel günler görmeden yıllarca yaşadım.
Ve gün oldu ağladım.
Ermenek’ten geldi eğrim turşusu,
Bir de baktım, üste çıkmış tortusu,
Hepsi küflenmiş, meğer eğrimlerin,
İçmeden attım götürdüm doğrusu.
fâ’ilâtün, fâ’ilâtün, fâ’ilün)
XX
Gün ufkuna düşmüş, kıyıdan ufka bakarken
Gördüm seni kumsaldaki kumlukta yatarken
Pişman gibi dalgın bakıyordun sen’ de yalnız,
Gördüm seni kumsaldaki kumlukta yatarken
Ne zaman Ak denizin ufku alacaya döndü
Ben oradaydım.
Oturdum karşılıklı konuştum gri yakamozlarla
Efkârımı dağıttım sırlarımı paylaştım.
Sıcak yaz akşamlarında arkadaş oldum yakamozlarla
Ve kıskandı Ak deniz.
Mavilere yasak koyan, bulutlar gibiyim
Ha aktı, ha akacak şu gözyaşlarım.
Geçmişe dair neler varsa gözlerimin önünde
Bölük, pörçük durmakta hüzün dağlarım.
Bin bir parça kalbim var, yıllara dargın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!