Dostluk.
Narin ince bir köprüdür.
Geçerken çok sallarsan, kendini aşağıda bulursun.
Kırılgandır.
Abanı ‘da çıkartma, biterdir dostluğun.
Düş kırgını mutsuzluğa, mahkum biriyim ben
Ömrümde ne sevdim, ne sevildim gülemem ben
Sevsem’ de zaman yok, kara toprak bana yarmış,
Ömrümde ne sevdim ne sevildim gülemem ben.
Yol yorgunu oldum, beni dert sardı zamanla
Bir yel değdi yüzlerime.
İçim ılıdı, birden esen yelden.
Düşündüm u bir, meltem olsa gerek dedim.
Şaşırdım.
Bu yel aldı götürdü beni, açlığımı giderecek hülyalarıma.
Ve nihayet!
Dünya dönüyor
Dünyanın orta yerinde, bir şeyler oluyor
Kadınlar çocuklar ölüyor
Orta doğuda.
Kan durmuyor, şiddet desen hiç durmuyor
Ve olan,
Aşkınla yanıp kavruluyorken bu cihanda
Sen elleri sevdin, duramam ben buralarda
Attım seni, gönlümdeki yerden gidiyorken
Sen elleri sevdin duramam ben buralarda.
Aşkın bana zeh oldu, hüzün verdi severken
Ne arıyorum.
Ben bu başlarına taştan taç yapmış insanların arasında
Ne arıyorsam!
Kalkasım gelmiyor, diz çöktüğüm yerimden.
Uzanıp uyumak istiyorum, onlarla beraber bende.
Hiç gülmeyen gözlerim, kanlı yaşlarla dolarken,
Yüreğimden kan akar, çekip durduğum derdimden,
Kim anlasın şu beni, sevda bilmezse halimden,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.
Ben derdimi çekerken, geldim’ de yolun sonuna,
Derviş der’ ki, bu yol Allah yoludur.
Madem öyle dedim, yolun yolumdur
Allah der giderim, şimdi yolundan
Derviş der hiç korkma, canın onundur.
Derviş der bu hane gönül teknesi.
Baharımda yazımda gülmeden bir gün olsun
Sonu geldi ömrümün, ne yazık hiç gülmeden
Yaşamadan sevmeden, ömrümün baharında
Sonu geldi ömrümün, ne yazık hiç gülmeden.
Mevsimleri yaşarken, ömrümün baharında
Dağlar var gel bir bak başı dumanlı
Koş durma haydi gel, yörük asıllı
Bu dağlar göz kırpar, bize karşıdan,
Develer yük sarsın görsün dağları.
Çam kokar ot kokar, esen yelinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!